De eerste weken van chaos zijn achter de rug. Als kersverse Radboudiaan weet je de weg te vinden op de campus. Je hebt al een aantal vaste vrienden en er begint enige structuur te ontstaan in je agenda. Maar: voldoet de studie aan je verwachtingen? Ga je door? De komende weken peilt Vox de stemming onder de nieuwe lichting studenten. Het is op woensdagochtend rustig in het Linnaeusgebouw. Een groepje eerstejaars moleculaire wetenschappen lijkt net ontwaakt en zit stilletjes met elkaar te praten. Ze wachten op het hoorcollege wiskunde 1. Nanda en Max zijn enthousiast over de studie. Op de vraag of ze doorgaan knikken ze bevestigend. ‘Maar ik vind niet alles leuk hoor’, zegt Nanda. ‘Een vak als mechanica spreekt me echt niet aan.’ Max vertelt daar minder moeite mee te hebben. ‘Bij mij ligt meer het probleem bij wiskunde, dit is vooral interessant door het enthousiasme van de docent’. Hoe is de sfeer in college? ‘De meesten doen actief mee, behalve bij het vak biomoleculen’ vertelt Max. Hier stopt de docent veel tijdens het praten, wat de aandacht afleidt.’ Na de eerste weken hebben ze allebei al veel contacten opgedaan. Max zegt niet altijd bij hetzelfde groepje te zitten in de collegebanken. ‘Meestal gewoon waar het beste uitkomt’. Nanda heeft wel een vast groepje waar ze de meeste colleges mee doorbrengt ‘waaronder een aantal uit mijn mentorgroepje’. De eerste weken vonden ze stressvol. ‘Jeetje, wat is dit? Dat was mijn eerste reactie’. Ook Max vond het lastig om een idee te krijgen van wat van hem werd verwacht. ‘Bij de practica was het vooral een beetje aankloten in het begin, nu verloopt het veel soepeler.’ Alexandra en Nicole studeren beiden biologie. Ze eten snel even een boterham in de hal voordat het college evolutie en ontwikkelingsbiologie van de planten begint. ‘Ik wil blijven’, zegt Alexandra, al weet ze nog niet of ze het niveau wel aankan. ‘We hebben één tentamen gehad, dat was een ramp.’ Nicole zegt bemoedigend dat het wel goed komt. De studiekeuze vond ze moeilijk. ‘Je ziet mensen om je heen die erg zeker zijn van hun keuze. Ik vind niet alles geweldig, maar weet bijna zeker dat ik door ga.’ Alexandra is het daarmee eens. ‘Dit was mijn enige optie. Talen of psychologie zijn voor mij een no-go.’ Of er al mensen gestopt zijn? Dat lijkt mee te vallen. ‘In de introductieweek is er iemand gestopt die heel random gekozen had’, vertelt Alexandra. Nicole vult aan dat er iemand is gestopt die was uitgeloot bij geneeskunde. Ze geven aan dat de reacties van velen goed zijn. ‘Hoewel de medisch biologen nog wel geregeld klagen, die vinden het maar niks. Planten zijn niet hun interessegebied’, vertelt Alexandra. Zorgt dit voor een tweedeling? ‘Niet zozeer, misschien zegt het iets over een verschil in karakter en houding.’ Vaak zitten Alexandra en Nicole naast elkaar in college. ‘We hebben elkaar ontmoet op het station, toen we elkaar na een aantal maal herkenden uit de collegebanken’. Jeroen, die het programma science volgt, zit in de pauze van het college wiskunde 1 op één van de fauteuils in de hal te relaxen. Hoe waren zijn eerste weken? ‘Pittig, het kost veel tijd vind ik. Maar het voldoet wel aan mijn verwachtingen. Hij geeft aan dat de nadruk wel veel op scheikunde ligt. ‘Ondanks dat, is de combinatie ideaal. Simpelweg omdat ik niet kon kiezen.’ / Reint-Jan Groot Nuelend