Zo'n twee maanden geleden mocht Nederland weer naar de stembus voor de Tweede Kamerverkiezingen. Zo ook politiek commentator en universitair docent Peter van der Heiden. Wat valt hem op? In deze serie becommentarieert hij het politieke nieuws.

‘Mijn hemel’, twitterde (‘X-te’?) Geert Wilders woensdag – en ik kan me zo voorstellen dat zijn hemel inderdaad naar beneden kwam gestort. Een dag later noemde hij de steun van de VVD-Eerste Kamerfractie voor de Spreidingswet ‘een probleem’. Ja Geert, dat kun je wel zeggen. Ben je net lekker de Grondwet aan het verkrachten om alles wat met immigratie te maken heeft af te breken, waar blijkbaar het creperen van asielzoekers in Ter Apel en Budel een centrale, afschrikwekkende rol in speelt, gaan die vermaledijde liberalen een beetje barmhartig lopen doen.

‘Een probleem’ – die woorden geven aan dat Wilders wel degelijk milder is geworden, want normaal gesproken had hij wel wat krachtiger woorden (denk: landverraders, tuig) voor de VVD-senatoren gehad.

Maar een probleem heeft hij zeker, en zeker niet alleen inhoudelijk. Wat pijnlijk duidelijk is geworden is dat hij met een VVD-leider aan tafel zit die geen enkele controle over haar Senaatsfractie heeft. Het was immers Dilan Yesilgöz die een paar maanden geleden de Eerste Kamer nog opriep om de al in de Tweede Kamer aangenomen wet te verwerpen, en het is nota bene haar eigen club die de kont tegen de krib gooit. Een dikke middelvinger vanuit de doorgaans zo gezapige chambre de réflexion.

Wat ook pijnlijk duidelijk werd, is dat de coalitie in oprichting niet zo maar kan uitgaan van steun in die Eerste Kamer. Zelfs als de VVD voortaan keurig met het kabinet mee gaat, komen ze niet verder dan 37 zetels, precies één stem te weinig voor een meerderheid. En aangezien we pas net een nieuwe Eerste Kamer hebben, zit Wilders nog dik drie jaar met dat probleem, geheid langer dan zijn eventuele kabinet het zal uithouden. Een prettig veiligheidsventiel voor al te gekke maatregelen, en een reminder dat het best wel lastig is met elke keer weer die politieke nieuwkomers, die vaak geen of onvoldoende basis in allebei de Kamers hebben.

‘Mijn hemel’, twitterde Wilders, en ik kon alleen maar denken: als de hemel bestaat, dan heeft staatssecretaris Eric van der Burg daar wel een plekje verdiend.