Erasmusportiers Wil Rubrech en Aloys Marneef zijn al hun hele leven lang NEC-supporter. Ze zijn erbij zondag, als de Nijmeegse club voor het eerst in 24 jaar weer in de bekerfinale staat. ‘Voor ons bestaat er geen andere club.’

Als NEC zondag de beker wint, laat Wil Rubrech (53) een tatoeage zetten op zijn arm. Hij heeft weinig met tatoeages, maar dan maakt hij een uitzondering. ‘De KNVB-beker met daaronder de tekst NEC 2024’, zegt hij, wijzend op zijn linker bovenarm – want daar moet-ie komen.

24 jaar geleden

Zondag zit hij samen met collega Aloys Marneef (59) en ruim 17.500 andere Nijmegenaren in de Kuip om de nu al legendarische wedstrijd tegen Feyenoord te kijken. De portiers die allebei een bekend gezicht zijn in het Erasmusgebouw, gaan al decennia samen naar NEC. De uitwedstrijden slaan ze meestal over, maar uiteraard zitten ze tijdens de bekerfinale op de tribune in Rotterdam.

‘Dit maak je misschien maar een paar keer in je leven mee’, zegt Rubrech stralend. De laatste keer was om precies te zijn 24 jaar geleden in hetzelfde stadion tegen Roda JC: NEC verloor jammerlijk met 0-2.

‘Dit maak je misschien maar een paar keer in je leven mee’

Met de bus gaan de supporters naar het Feyenoord-stadion, daar begint het feestje ’s middags op het fanplein met Ronnie Ruysdael. ‘Vanaf negen uur ’s ochtends kunnen we al terecht bij voetbalvereniging Krayenhoff, maar dat slaan wij even over’, aldus Rubrech. Marneef knikt: ‘Ja, want de dag is nog lang!’

Als geboren Nijmegenaren kregen ze de liefde voor NEC met de paplepel ingegoten. Het ging van vader op zoon. ‘Ik heb zelfs nog bij NEC gevoetbald’, vertelt Marneef. ‘Als rechtsbuiten, ik was snel hoor. Ik zou overgaan naar de B2, maar mijn vader die onze trainer was, kreeg mot met het bestuur en toen zijn we weggegaan bij de club.’ Marneef ging voetballen bij Hatert en later bij Blauw-Wit, maar het werd nooit meer zo leuk als bij NEC.

Rubrech speelde bij Orion. Zijn pa dompelde hem onder in verhalen over NEC, waar hij vroeger nog ballenjongen was geweest en Abe Lenstra eens de bal had toegegooid.

NEC-shirtje

Als kleine jongens zaten beide portiers al naast hun vaders op de tribune in de Goffert. ‘Voor ons bestaat er geen andere club’, zegt Rubrech. ‘Ik kan het echt niet begrijpen als ik een Nijmegenaar hoor zeggen dat-ie Feyenoord-supporter is.’

Op de universiteit leeft de bekerfinale niet erg, hebben de mannen gemerkt. Waar je overal in de stad het rood-groen-zwart ziet wapperen, is er op de campus niet één vlag te vinden. ‘Als we de beker winnen, trek ik dinsdag wel een NEC-shirtje aan naar het werk’, zegt Rubrech. Maandag, de dag van de mogelijke huldiging, zijn ze allebei vrij, al is dat toeval.

Of ze geloven in winst voor Nijmegen? ‘Waarom niet?’ reageert Rubrech. ‘Die kans is er gewoon. NEC won als enige tegen PSV. We hebben in jaren niet zo’n goed seizoen gehad, af en toe moet ik mezelf echt in de arm knijpen.’ Zijn voorspelling voor zondag luidt: ‘2-2, en dan winnen we in de verlenging door een vrije trap van Schöne.’

Marneef, met een grijns van oor tot oor: ‘Ik denk dat het hele stadion dan ontploft. Plus heel Nijmegen.’