Het was een gevaarlijke column van Roel Schutgens, hoogleraar Algemene rechtswetenschap. Hij schreef zeker te weten dat de beste studieherinneringen van studenten altijd hoorcolleges zijn. Wie dat tegensprak, mocht vanmiddag een mooie fles wijn komen opdrinken. Vox houdt van hoorcolleges, maar ook van rode wijn en schoof vanmiddag aan.  

Het was een mooi betoog van Schutgens, in juridisch maandblad Ars Aequi. Hoorcolleges lijken achterhaald, zo schreef hij, maar tegelijkertijd is er nog steeds niets mooier dan het volgen van een hoorcollege. We citeren: ‘Sinds de uitvinding van het kopieerapparaat (…) kan een docent niets vertellen wat hij niet ook op een A4tje had rond kunnen delen. Bovendien schijnt uit talloze onderwijssociologische studies naar voren te komen dat een groot deel van het verhaal snel wegzakt.’

En dus kwamen er naast hoorcolleges ook discussiegroepen, practica, oefenrechtbanken, en later weblectures plus alle andere mogelijkheden die het internet biedt. ‘Maar toch’, schrijft Schutgens. ‘Vraag oom of tante eens naar de beste herinneringen aan hun studie. Ik zet er een goede fles op in dat het antwoord niet zal zijn: practicumcombinatie-PR07, waarin studenten elkaars presentaties van constructieve feedback voorzagen. (…) Een ouderwets college waarbij studenten lijfelijk aanwezig zijn bij een verhaal van een bevlogen docent die hen bijna laat voelen hoe hij zijn vak beleeft is een onovertroffen manier om jonge mensen in te nemen voor hun studie en hen tot nadenken te zetten. ’

Er volgde een schriftelijke reactie van Schutgens’ promovenda Floor Bakker, wederom in Ars Aequi. ‘Mij leverden werkcolleges juist veel meer op.’ Om daarna fijntjes op te merken wel een flesje Châteauneuf-du-Pape te lusten. Het compromis van Schutgens: ‘Wie ook meer van tutorgroepen dan van hoorcolleges houdt, mag op vrijdagmiddag 31 januari om vijf uur zijn fles wijn komen nuttigen.’ Dat was vanmiddag. Druk was het niet – er kwamen enkel medewerkers op zoek naar een borrel. ‘Dat bewijst toch mooi dat ik gelijk heb gehad’, lacht Schutgens.

‘Het is niet zo dat ik iets tegen webcolleges heb, helemaal niet’, zegt Schutgens, nootjes in de ene hand, een glas wijn in de ander (cabernet sauvignon, geen Châteauneuf-du-Pape, maar wel lekker). ‘Ik geloof alleen niet dat het een alternatief is voor daadwerkelijk onderwijs.’ Schutgens, die zelf meedeed aan het online initiatief de Universiteit van Nederland, vindt het vooral een leuke toevoeging. ‘Maar onderwijs is niet altijd leuk, het is soms ook gewoon doorbijten en hard werken. Dat soort online initiatieven maken nieuwsgierig, maar zijn niet verdiepend. Dat kan zo dus nooit echt onderwijs worden.’ /Tim van Ham