‘Wil je een winegum? De groene smaken naar komkommer, de oranje naar wortel.’ De negentigjarige Radboud Universiteit presenteerde zich gisteren met proefjes, lezingen en optredens aan de inwoners van Nijmegen. Tijdens Radboud City, een festival op het Mariënburgplein.

Wat spoken die geleerde eigenheimers toch uit in hun Heijendaalse laboratoria? Vraag het aan de kinderen van Nijmegen, en ze antwoorden: winegums maken, puzzelen met ingewanden, abseilen en paaldansen. ‘Proef maar!’ Alan Rowan, professor Moleculaire Materialen, houdt passanten aanlokkelijk glimmende snoepjes voor. ‘Deze smaken naar rozen en chocolade, en die naar wortels en komkommer’, wijst hij. Aarzelend stopt een jongetje een oranje wortelwinegum in zijn mond. Is Rowan hoogleraar winegum? Nee: ‘Ik heb een stof uitgevonden die vloeistoffen in gel verandert. Die gel wordt vaster als ie opwarmt, en dat is bijzonder. Vandaag laten we kinderen zelf winegums maken van ranja en gelatine, zodat ze ontdekken wat gel eigenlijk is.’ ‘Maar is die uitvinding verkoopbaar?’ vraagt een man. Zijn vrouw smult van de rozensnoepjes. Rowan vertelt dat er dagelijks bedrijven aan de telefoon hangen. ‘De toepassingen zijn oneindig. Van wondbedekking tot een veilige vervanger van botox. Met Nike praten we over sportbeha’s. En wie weet krijgen we snoepgrage ouderen er weer mee aan de groente.’ Mierenhoop Het plein voor filmhuis LUX heeft iets weg van een kleurrijke mierenhoop. Het is koopzondag en – oh zegen – de zon schijnt. Nijmegen is massaal op de been. In rood-witte circustentjes presenteren vakgroepen hun mediageniekste onderzoeken. Over het volle terras schallen smartlappen, gezongen door een in fris wit en aqua gestoken dameskoor. Bij hun toegift slepen de vrouwen rector Bas Kortmann mee in een polonaise. Er volgen optredens van studentenbands en demonstraties van de schermvereniging en van paaldanskampioene annex postdoc Hanka Venselaar. In onder meer de bibliotheek en de Mariënburgkapel vinden ‘speedcolleges’ plaats. De binnenprogramma’s ondervinden concurrentie van de zon, maar het college van Jan Drost trekt volop publiek. De filosoof en schrijver spreekt over romantiek en liefde, en dáár is iedereen deze late lentedagen aan toe. Drost steekt jaloerse geliefden een hart onder de riem. ‘Eigenlijk zijn zij wetenschappers: ze zoeken heel methodisch naar bewijs dat de ander trouw blijft.’ Helaas bestaat dat bewijs niet. ‘Dus waag de sprong en schenk de ander je vertrouwen.’ Ingewanden

Bij studentenklimvereniging Nijsac mogen bezoekers het LUX-gebouw beklimmen, om daarna abseilend weer af te dalen. Ouders staan gelaten met hun wildenthousiaste pubers in de lange rij. Kleuters zijn eenvoudiger te entertainen, zo blijkt bij de stand van het Museum voor Anatomie en Pathologie. In de kraam staan twee rompen die bestaan uit losse onderdelen. Puzzelen maar, er vallen ijsjes te verdienen. Kleine Amélie is geïntrigeerd door de kleurrijke organen. Haar ouders halen hun kennis uit de biologieles weer op. ‘Dit moet de dikke darm zijn. En wat is een lever eigenlijk groot.’ Geneeskundestudent Jasper knikt. Hij heeft een bijbaantje bij het museum. ‘De lever groeit bovendien vanzelf weer aan als er een stuk is verwijderd.’ Amélie hangt intussen de ribben op hun plaats. ‘Klaar!’ Kom maar op met dat ijsje. / Lydia van Aert