De naam van de Radboud Universiteit valt dagelijks in dit Nijmeegse gezin. Vader Jos Joosten is er hoogleraar, dochter Catíe studeert aan de European Law School en moeder Hanneke, die zelf filosofie deed, heeft voorouders die een dikke stempel drukten op de geschiedenis van de universiteit.

Catíe heeft nooit met haar opa Jos van der Grinten kunnen praten over juridische zaken, dat vindt ze jammer. ‘Hij overleed toen ik vier was.’ Hij heeft dus nooit geweten dat ze net als hij rechten is gaan studeren in Nijmegen en dat ze in een arrest zijn naam nog weleens tegenkomt. Laat staan dat ze het portret van de broer van opa – haar oudoom Wim van der Grinten (rector van 1969 tot 1972) – kan zien hangen in de Aula.

Rechtenstudent Catíe is een telg uit de bekende juristenfamilie Van der Grinten. Behalve haar opa en oudoom studeerden ook veel ooms, tantes, neefjes en nichtjes rechten. ‘Tijdens familiefeestjes kunnen we stevig met elkaar in discussie gaan’, vertelt ze met een lach.

Zonder haar overgrootopa Jos (1885-1932) had Nijmegen misschien niet eens een universiteit gehad. Hij was het die als jurist en gemeentesecretaris het plan voor een katholieke universiteit onder de aandacht bracht van de Nijmeegse burgemeester en politici. De uitkomst was dat de universiteit in 1923 daadwerkelijk gesticht werd in de Waalstad.

‘Dat is wel bijzonder, ja’, zegt Catíes moeder Hanneke van der Grinten. ‘Daar heb ik wel even bij stilgestaan toen ik zelf in Nijmegen ging studeren.’

Filosofie

Voor de duidelijkheid: moeder Hanneke koos niet voor rechten, maar voor filosofie. Ze begon in 1998 aan een opleiding in Nijmegen nadat ze het conservatorium al had afgerond en een paar jaar had gewerkt. Toen ze haar diploma kreeg, was ze al moeder. Van onder anderen Catíe dus, die wél weer voor rechten ging.

Thuis valt de naam van de Radboud Universiteit dagelijks. Ook al omdat Catíes vader Jos Joosten er werkt als hoogleraar Nederlandse letterkunde. ‘Ik wilde als Nijmeegs jongetje eigenlijk in Amsterdam gaan studeren’, vertelt hij. ‘Maar ik kreeg geen beurs en toen ben ik hier naar de universiteit gegaan. Dat beviel zo goed dat ik niet meer weg wilde. Ik ben hier gepromoveerd en hoogleraar geworden.’

Grappig detail: de vader van Jos Joosten werkte óók aan de Nijmeegse universiteit, maar niet als academicus. ‘Hij was schipper. Toen we in 1972 aan de wal kwamen, ging hij panden verhuren en werkte hij als een soort klusjesman op de universiteit.’

Jos Joosten en Hanneke van der Grinten leerden elkaar in hun jeugd kennen, omdat Jos bevriend was met haar broer. Ze wonen in het huis van Jos’ vader in Nijmegen-Oost. Voor de historische vereniging Numaga, waar Jos Joosten bij betrokken is, werkt hij momenteel in het kader van 100 jaar Radboud Universiteit aan een portret over de grootvader van zijn vrouw: oprichter Jos van der Grinten. De cirkel is rond.