De samenwerkingsovereenkomsten tussen twee Israëlische universiteiten en de Radboud Universiteit blijven bestaan. In een brief aan Scholars for Palestine, een actiegroep die had opgeroepen tot een boycot, schrijft het college van bestuur terughoudend te zijn met het verbreken van banden. Wel wil de universiteit ondersteuning bieden aan Palestijnen.

Dat de gemoederen over de oorlog in Gaza ook in Nijmegen hoog oplopen, werd afgelopen weekend nog maar eens duidelijk. Voorafgaand aan de open dag van de universiteit hesen onbekende actievoerders twee Palestijnse vlaggen op het Erasmusplein en de Universiteitsbibliotheek werd beklad met teksten als “Boycot Israel” en “Free Palestine”. Ook vanochtend troffen bezoekers aan de campus opnieuw graffiti aan op het gebouw van de bibliotheek.

Wetenschappers en studenten van de Radboud Universiteit roeren zich al langer, onder andere met demonstraties, een petitie en een lezingenreeks.

In januari kwam daar een e-mail bij vanuit het collectief Scholars for Palestine, waarin de auteurs aan de Radboud Universiteit vier eisen stellen. De belangrijkste: schort de banden met Israëlische universiteiten en bedrijven op. Daarnaast wil de actiegroep dat de universiteit geld vrijmaakt voor de wederopbouw van het Palestijnse hoger onderwijs en voor (studie)beurzen voor Palestijnse studenten en onderzoekers.

Terughoudend

Vorige week ontving Scholars for Palestine antwoord van het college van bestuur. In die brief, gedeeld met Vox, schrijven de bestuurders dat ze zich grote zorgen maken over het gewapende conflict in Israël en de Palestijnse gebieden. Ze spreken zich uit tegen mensenrechtenschendingen en vóór het stoppen van geweld tegen onschuldige burgers.

Het college van bestuur is echter “terughoudend” in het “beperken van (institutionele en individuele) samenwerkingen”. Volgens de bestuurders kan samenwerking worden beschouwd als een kans om, ook in tijden van conflict, een “open lijn” te houden.

Waar het gaat over de steun aan Gaza schrijft het college dat het zal nagaan welke bijdrage de universiteit kan leveren om de wetenschappelijke infrastructuur in het gebied weer op te bouwen. “Dat kan bijvoorbeeld in het contact met de bestaande academische relaties.”

Ook gaat de Radboud Universiteit samen met andere universiteiten in Den Haag pleiten voor steun aan Palestijnse gebieden en een lager collegegeld voor Palestijnse studenten.

Teleurgesteld

Al met al is Harry Pettit, universitair docent bij sociale geografie en een van de leden van Scholars for Palestine, teleurgesteld in de reactie van het bestuur. Hij ziet vooruitgang op het vlak van ondersteuning voor Palestijnen, maar blijft oproepen tot het opschorten van de banden met de Israëlische instellingen.

Pettit richt zijn pijlen vooral op Tel Aviv University en Hebrew University of Jerusalem, waar de Radboud Universiteit samenwerkingsverbanden mee heeft. Volgens Pettit zijn er voldoende redenen om niet met deze instellingen geafficheerd te willen worden. ‘De universiteit in Tel Aviv ontwikkelt wapensystemen die nu op het slagveld in Gaza worden gebruikt. En aan de Hebrew University staat de academische vrijheid zo onder druk dat een hoogleraar is geschorst die zich had uitgesproken tegen de oorlog.’

‘Mensen sterven letterlijk van de honger, omdat Israël geen hulp toelaat’

Pettit heeft geen aanwijzingen dat de Radboud Universiteit de ‘open lijn’ met deze instellingen gebruikt om haar afkeuring voor het geweld uit te spreken. ‘Als je dit als argument gebruikt om de banden niet op te schorten, moet je er ook wel iets mee doen.’

Volgens Pettit staat de reactie van de Nederlandse universiteiten in schril contrast met het antwoord op de Russische invasie in Oekraïne. Toen kregen Nederlandse universiteiten vanuit het ministerie het verzoek om banden met Russische instellingen te bevriezen. ‘Dat die opdracht nu niet uit Den Haag komt, is een slecht excuus om geen morele verantwoordelijkheid te nemen.’

‘Kijk maar naar wat er nu in Gaza gebeurt’, gaat Pettit verder. ‘Mensen sterven letterlijk van de honger, omdat Israël geen hulp toelaat. Wat is er nog meer nodig voordat de universiteit in actie komt?’