Jezelf vastketenen via ijzeren buizen, om met slijptollen losgemaakt te worden en een aantekening te krijgen op je strafblad. Dat deden activisten van Extinction Rebellion afgelopen zaterdag in een Nijmeegs ING-kantoor. 'Ik stond ook niet te trappelen om dit te doen', aldus Radboudstudent Julia*.

Activisten van Extinction Rebellion bezetten afgelopen zaterdag ING-kantoren door het hele land, als protest tegen investeringen van de bank in fossiele brandstoffen. Via een constructie met buizen hadden de actievoerders zich aan elkaar en om pilaren vastgemaakt. Zo konden ze tot uren na sluitingstijd in het pand blijven zitten.

Nadat de constructie door een speciaal politieteam met slijptollen was opengebroken, werden de actievoerders afgevoerd en meegenomen naar het bureau. Vox sprak Julia* – een van de actievoerders – over haar motivatie om deel te nemen aan de actie, en hoe ze daar nu op terugkijkt.

Waarom besloot je in eerste instantie mee te doen?

‘Het is zeker geen “bucketlist-ervaring”. Of omdat ik niks beters te doen heb, zoals activisten van Extinction Rebellion wel vaker als verwijt te horen krijgen. Ik zag er zelfs best tegenop. Maar je hebt mensen nodig die eens goed gaan dwarsliggen. En ik dacht bij mezelf: ik kan wel vinden dat ik niet zo’n persoon ben, maar ik kan het ook wél zijn.’

Door deel te nemen aan dit protest had je een grote kans om opgepakt te worden – wat uiteindelijk ook is gebeurd. Schrok dat je niet af?

‘Zeker. Je kan wel zeggen dat je het niet eng vindt, maar ik had zoiets nog nooit gedaan. Daarnaast kan een aantekening op mijn strafblad erg onhandig zijn voor de banen waar ik later op wil solliciteren. Daarom stond ik ook niet te trappelen om mee te doen.’

Wat trok je dan toch over de streep?

‘Een hele goede voorbereiding. Via verschillende trainingen, briefings en andere bijeenkomsten werden we uitvoerig geïnformeerd over wat er zaterdag kon gebeuren en wat de consequenties van de actie waren. Zo wisten we precies hoe een arrestatie eruit ziet, hoe lang we vastgehouden mochten worden en wat het kon betekenen voor je strafblad en een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG). Daarom was ik tijdens de actie eigenlijk heel rustig – in tegenstelling tot de uren net ervoor, toen ik bijna over mijn nek ging van de zenuwen.’

‘Het was prachtig om na al die uren in de cel opgewacht te worden met een lauw biertje’

Tijdens de actie heeft de politie jullie meermaals de kans gegeven om uit jezelf weg te gaan en daarmee een arrestatie te voorkomen. Waarom zijn jullie daar niet op ingegaan?

‘Omdat we een duidelijk punt wilden maken. We zouden blijven totdat de ING veranderingen maakt in hun financiering van fossiele brandstoffen, of totdat ze ons weg zouden halen.’

Hoe kijk je nu terug op de actie? Zou je het weer doen?

‘Achteraf gezien viel het me reuze mee. De politie werkte over het algemeen goed mee, we kregen veel positieve reacties van omstanders en de actie zelf verliep ook soepel. In die zin ben ik supertrots. Ook had ik door mijn zenuwen van tevoren niet verwacht dat ik me zo op mijn gemak zou voelen. Aan het eind van de dag zat ik rustig in de cel een boekje te lezen.’

‘Toch zou ik niet automatisch meedoen aan elk protest van Extinction Rebellion. Je moet iedere keer opnieuw kijken of je volledig achter de boodschap en de actie staat en ook welke rol je daarin wil vervullen. Voor mij was dit de eerste keer, dus ik zie nu pas hoeveel erbij komt kijken. Wij zorgen natuurlijk voor de aandacht, maar de mensen die buiten uitleg geven over wat wij binnen doen en alles coördineren brengen onze boodschap over aan de pers en de politie.’

‘Daarnaast kan gearresteerd worden best wat mentale gevolgen hebben. Het was dus prachtig om na al die uren in de cel met een lauw biertje opgewacht te worden door mijn mede-actievoerders.’

* De volledige naam van Julia is bekend bij de redactie