Met wie krijgen we te maken als Daniël Wigboldus de nieuwe collegevoorzitter is? Vox vroeg het studenten en medewerkers. En sprak een lid van zijn bluesband. 'Hij is een geweldige vriend die je voor alles en nog wat kunt bellen.'

Dennis Walraven, voorzitter Universitaire Studentenraad:
‘De benoemingscommissie (waar Walraven als voorzitter van de USR zitting in had, red.) had na een tijdje zijn shortlist met kandidaten klaar. De juiste persoon zat er echter niet tussen, dus moesten we verder zoeken. Toen heeft het stichtingsbestuur Daniël Wigboldus gepolst, die als decaan zelf onderdeel was van de commissie.

‘Wigboldus hecht waarde aan de ontplooiing buiten de studie’

Waarom Wigboldus het wél is geworden? Omdat hij de beste kandidaat was. Ten opzichte van de andere kandidaten heeft hij een goede binding met Nijmegen – de andere kandidaten kwamen van buiten. Voor mij is belangrijk dat hij een goede visie op de medezeggenschap heeft. Hij benadrukt dat hij wil samenwerken en dat we het samen moeten doen. Hij vindt het bovendien belangrijk dat studenten zich naast de studie kunnen ontplooien: ook een grote plus.’

Ap Dijksterhuis, hoogleraar Psychologie van het onbewuste:
‘Daniël is al 25 jaar een persoonlijke vriend van me, we zijn samen nog aio geweest. Het verbaast me niet dat hij nu collegevoorzitter wordt. Mensen die hem kennen, hadden dat wel een beetje aan zien komen – al is het wat eerder gebeurd dan ik dacht. Ik denk dat hij uitermate geschikt is. Hij is, ook als bestuurder, altijd heel populair geweest op de faculteit. Dat komt doordat hij niet alleen een goede bestuurder, maar ook een heel fijn mens is. Daarnaast ken ik niemand met zo veel energie, en dat zal hij in zijn nieuwe functie ook nodig hebben. Hij had als decaan natuurlijk al een drukke baan. Maar toch ging hij om twee uur ’s nachts nog ergens plaatjes draaien als studenten hem daarvoor benaderden.’

Bernadette Smelik, voorzitter Ondernemingsraad: 
‘Ik ben heel blij met deze benoeming. Als decaan van de sociale faculteit heeft hij laten zien dat hij verschillende stemmen bij elkaar kan krijgen. Hij heeft bewezen over die bindende kwaliteit te beschikken, binnen een heel diverse faculteit, en daar kan nu de universiteit van profiteren. Hij is gelukkig heel begaan met een van de belangrijkste discussies binnen de universiteit, over de werkdruk. Als decaan heeft hij daar echt beleid op gemaakt. Hij let goed op de samenstelling van de teams, waarbij mensen elkaar moeten aanvullen en niet allemaal een schaap met vijf poten hoeven  zijn. Zijn ideeën hierover kunnen nu de hele universiteit ten goede komen.’

Jan Brabers, huishistoricus van de Radboud Universiteit:
‘Ik ben wel verrast door deze benoeming. Toen de vacature voor het rectoraat openstond, dacht ik wel aan Wigboldus. Nu verwachtte ik iemand van buiten. Het is wel een heel leuke benoeming, en een trendbreuk bovendien. Wigboldus wordt de eerste niet-katholieke collegevoorzitter. Dat hij intern is geworven, is geen primeur: in de jaren zeventig hadden we Dries van Melsen als voorzitter, die al hoogleraar Natuurkunde en wijsbegeerte was. Dat ging toen heel goed.’

‘Het risico van twee kapiteins op één schip bestaat nu ook’

‘Gerard Meijer was eigenlijk ook al van de Radboud Universiteit, aangezien hij hier had gestudeerd en was gepromoveerd. Tijdens zijn ambtsperiode had ik wel het gevoel dat er binnen het college twee kapiteins op één schip waren: hij was immers, net als de rector, wetenschapper. Dat risico is er nu ook. Grofweg is de rector de baas van het onderwijs en onderzoek, en de collegevoorzitter verantwoordelijk voor de rest. Han van Krieken en Daniël Wigboldus zullen daarom heel duidelijke afspraken moeten maken over hun verantwoordelijkheden.’

Guus van Berkum, secretaris van de Faculteit der Sociale Wetenschappen:
‘We zien het vertrek van Daniël Wigboldus met lede ogen aan, maar ik wil hem tegelijkertijd feliciteren met deze prestigieuze benoeming. Hij is nog relatief jong, maar heeft  zeker voldoende bestuurlijke ervaring. Daniël is een goede onderzoeker, maar het onderwijs is echt zijn ding. Van die combinatie kan de hele universiteit op termijn profiteren. Daarnaast is het echt een fijn mens en een geweldig goede communicator.’

Robbert-Jan Muijlwijk, mede-bandlid van Bluesforce en jeugdvriend:
Lachend: ‘Daniël en ik kennen elkaar al sinds de middelbare school, dus ik kan je allerlei verhalen vertellen waar hij niet blij mee is.’

‘We zien elkaar vrijwel iedere twee weken, als we repeteren met onze blues-/soul-/rockband. Hij is er eigenlijk altijd, terwijl het toch een uur rijden is. Daniël is een hele goede toetsenist, dus we hopen dat hij dat kan combineren met zijn nieuwe baan. Ik kan niet zeggen dat hij een geboren leider is, dat is denk ik zo gegroeid. Hij is geen haantje-de-voorste dat in zijn jeugd al op de voorgrond trad. Daniël is heel bescheiden, altijd goed op de hoogte en erg perfectionistisch. Bij de band opereert hij wat meer op de achtergrond, maar dan is hij natuurlijk ook niet aan het werk. Verder is Daniël een geweldige vriend die je voor van alles en nog wat kunt bellen.’

Wilma de Koning en Han van Krieken namens het college van bestuur:
‘Wij zijn beiden heel blij met de benoeming van Daniël Wigboldus. In de afgelopen jaren hebben we hem als decaan goed leren kennen. Met een scherpe analytische blik en een open vriendelijke houding slaagt hij erin mensen te motiveren, te binden en problemen op te lossen. Wij kijken uit naar onze samenwerking in het college.’ / Tekst: Paul van den Broek, Tim van Ham en Mathijs Noij