De personeelsvereniging organiseert met regelmaat Radboud Reppen & Roeren, een avondvullend programma waarbij een lezing voorafgegaan wordt door een maaltijd. Schrijfster Anna Enquist was gisterenavond te gast.

Zo vlak voor zevenen begint het auditorium van de medische faculteit gestaag vol te lopen. Een gedistingeerde oude heer, alleen en gestoken in een onberispelijk driedelig pak neemt plaats achter in de zaal. Een groepje vrouwen van net-niet middelbare leeftijd passeert hem, vrolijk babbelend. Zij gaan, allen gewapend met een (nog) niet gesigneerd exemplaar van het boek De Verdovers van Anna Enquist, juist voor in de zaal zitten.

Grote naam
Anna Enquist blijkt een publiekstrekker. De avond moest vanwege de grote belangstelling zelfs worden verplaatst naar het auditorium van de medische faculteit.  Daar wordt Enquist twee keer geïnterviewd, de eerste keer door emeritus hoogleraar Taal en Cultuurstudies Harry Bekkering, de tweede keer door Cathy van Beek, lid van de Raad van Bestuur van het UMC St Radboud.

Anesthesiologie
Onderwerp van gesprek is Enquist’s meest recente roman, De Verdovers. Zij liep om inspiratie op te doen een tijd mee op de afdeling Anesthesiologie van het VUmc, documenteerde wat ze daar zag en gebruikte het als inspiratie in het boek.

Doktersroman
Is het gevolg een literaire doktersroman, vraagt Bekkering met een lach. ‘Dat mag je best zeggen, dat heb ik zelf ook gedaan. Het is toch ook een mooi genre? ‘, pareert Enquist soepel. Een plezierig, zij het wat kabbelend gesprek over geneeskunde en literatuur is het gevolg. Spannender is het tweede interview, waar Van Beek specifieker ingaat op de ervaringen die Enquist heeft opgedaan in het ziekenhuis. Enquist: ‘Artsen repareren een patiënt, ook als ze zien dat deze volgende week weer in elkaar stort. Wanneer houden we daar mee op? Ik weet het antwoord niet, heb er geen oplossing voor, maar je wordt er op een afdeling wel mee geconfronteerd.’

Herkennen
Nu is Enquist iemand die wel gewend is aan het geven van interviews. Maar hoe is het om voor een zaal te staan die begrijpend knikt als een van de artsen in het boek – met het hart en de aderen van een overleden patiënt in de handen – opmerkt ‘dat de nieuwe hartklep ook niet lang nodig is geweest.’ Enquist: ‘Het is een keer wat anders, ik vind het wel leuk om te doen. Dat is zoals het gaat in de praktijk, zij herkennen dat gewoon.’ / Mark Merks

Radboud Reppen & Roeren werd deze keer georganiseerd in samenwerking met het Museum voor Anatomie en Pathologie. Zij openden een nieuwe voorgalerij bij het bestaande museum.