Een combinatie van spoken word, serieuze teksten en een gezonde dosis humor verpakt in een post-punkgeluid. Daarmee weet Femme Fugazi een gevarieerd publiek aan te spreken. Vorige week won de band de Roos van Nijmegen. 'We maken de muziek voor de leuk, niet voor het geld.’

Gitarist Floris van de Ree en drummer Bram Boeve kennen elkaar uit de coverband van de rechtenfaculteit. In 2019 vormden ze samen met bassist Wouter Loeve een groep. Nadat ze vorig jaar zonder zanger kwamen te zitten, voegde Chris de Meza zich bij het trio en zo ontstond Femme Fugazi. Afgelopen donderdag won de band de muzikantencompetitie Roos van Nijmegen. Inmiddels staan er optredens geboekt in Tilburg, Zwolle, Groningen en Den Haag.

Potentie

Bram: ‘Eigenlijk kwamen we heel toevallig bij elkaar. Wouter, Floris en ik zaten in een café en vroegen half grappend aan een vriendin of ze nog iemand kende die kon zingen. Zij wees toen naar haar vriendin die er ook was, en dat was Chris. (Tot Chris:) Was je toen eigenlijk een beetje fan van ons?’

Chris: ‘Nee totaal niet, ik vond jullie muziek echt helemaal niks. Maar ik stond wel versteld van hoe goed jullie waren als muzikanten, en dat zonder muziekopleiding, dus ik zag wel potentie.’

Wouter: ‘Met Chris erbij werd de band een stuk beter. Als we een liedje af hebben, komt zij even polijsten. Dan gaat alles een semi-toontje omhoog of omlaag en klinkt het in één keer een stuk fijner.’

Is jullie muziek veel veranderd de laatste jaren?

Floris: ‘Ik zou zeggen van wel. Van de nummers die we speelden op ons eerste optreden zijn er nog maar twee over. Met Chris erbij is het geluid ook veranderd.’

Wouter: ‘Oude liedjes komen soms wel terug. Dan passen we wat aan of voegen wat toe en valt het opeens weer helemaal in de smaak.’

Bram: ‘Inmiddels blijven we wel binnen één genre. Wat we nu maken is garage- en post-punk, of zoals mijn vader zegt: takkeherrie.’

Hoe gaat het schrijfproces bij jullie?

Bram: ‘We willen een nummer altijd zo snel mogelijk af hebben. We vinden vooral optreden heel leuk. Andere artiesten hebben soms weken nodig om een nummer te maken, dat hebben wij absoluut niet. We beginnen gewoon met wat deuntjes op een basgitaar, die nemen we mee naar de repetitie en binnen anderhalf uur staat het grootste deel.’

Floris: ‘En dan lukt het Chris daar in tien minuten een tekst bij te maken. De teksten variëren van onderwerpen als mieren tot Gerard Joling. Maar we hebben ook een paar teksten die serieus zijn hoor. De afwisseling in onderwerpen maakt dat het schrijfproces ook telkens weer anders is.’

Serieus

De nieuwste single Suffocate in Silence gaat over een collega die zijn handen niet thuis kon houden, een serieus onderwerp. De band is ook weleens als feministisch omschreven. Kunnen jullie je daar in vinden?

Chris: ‘Dat is niet het doel van onze band. We maken allereerst muziek en verbinden daar eventueel een boodschap aan.’

Floris: ‘We zorgen voor een goede mix tussen gevoelige en luchtige onderwerpen. We hebben vooral plezier en dat voorkomt dat het allemaal zo beladen wordt. Muziek maken is ook gewoon gezellig. Met andere bands praten, samen knutselen, daar gaat het om.’

Zou jullie succes van de afgelopen tijd daar ook aan te danken zijn?

Floris: ‘Ja, ik denk dat het totaalplaatje wel het sterke punt van onze band is.’

Chris: ‘We trekken gewoon een heel divers publiek. Mijn stiefvader kwam een keer kijken. Hij is echt zo’n degelijke man. Hij zei: “Het is totaal niet mijn muziek, maar zo mooi om de verbondenheid op het podium te zien en het publiek los te zien gaan.” Misschien is dat het, dat de muziek je niet hoeft te liggen maar dat energie je grijpt.’

Bram: ‘Afgelopen zaterdag speelden we op een festival. Het leek eerst alsof er maar vier mensen zouden komen, maar uiteindelijk ging er een hele menigte vijftigplussers los. Zelfs een vrouw met een gebroken voet heeft een half uur meegedaan.’

 

 

Zeker op jullie Gerard Joling-lied gaat iedereen los. Waar komt die fascinatie voor hem vandaan?

Chris: ‘Hij is gewoon echt mijn held. Iedereen heeft een hekel aan hem, maar zijn muziek uit de jaren tachtig is zo vet. Misschien haal ik er ook wel een beetje inspiratie uit.’

Wouter: ‘Inmiddels geven we bijna elke show een plaat van hem weg. Ons liedje over hem is een beetje begonnen als grapje en dat sloeg gewoon heel erg aan. Het is een nummer waarop iedereen keihard meedanst.’

Bij de Roos van Nijmegen is die sfeer creëren ook goed gelukt. Hoe voelde het om te winnen?

Floris: ‘Heel onverwacht. Tijdens de eerste drie bands stonden we te wachten en stuk voor stuk dachten we: “Holy shit, wat zijn die goed. Laten we maar weer inpakken.” Dat we dan toch nog winnen, zagen we echt niet aankomen. Natuurlijk wel fijn om de bevestiging te krijgen dat mensen óns leuk vinden.’

Bram: ‘Maar de pret komt eigenlijk daarna pas. De winst was natuurlijk het toppunt. Maar op zo’n dag ben je heel de tijd bezig, en daarnaast hebben we allemaal een baan of stage om rekening mee te houden.’

Chris: ‘In het moment heb ik soms niet helemaal door wat er gebeurt, ik ben dan zo gefocust op mijn tekst. Het is leuk om de volgende dag te bedenken: oh ja, er vloog ook iemand door de lucht.’

Hoe ziet de toekomst van Femme Fugazi eruit? Jullie zijn nu allemaal fulltime aan het werk of op stage, worden jullie binnenkort fulltime artiest?

Floris: ‘Dat zouden we uiteraard wel willen, maar om realistisch te zijn zit dat er gewoon nog niet in.’

Bram: ‘Op dit moment halen we er heel veel plezier uit, juist omdat we geen kopzorgen hebben over geld verdienen. We maken de muziek voor de leuk, niet voor het geld.’

Maakt dat de muziek beter, het feit dat er geen druk achter zit?

Floris: ‘Het maakt met name de show beter, omdat het ons puur gaat om plezier.’

Bram: ‘Dat is ook wat we vaak van mensen te horen krijgen. Dat we op het podium simpelweg staan te genieten, en dat klopt. Dat willen we er graag in houden.’