Hoe is dat, om samen te wonen als je studeert? In het kader van Valentijnsdag ging Vox langs bij twee koppels die elkaar dagelijks zien. ‘Soms zijn we net twee omaatjes.’

Valentijnsdag: voor sommigen een dag die voorbij gaat zonder het te merken, voor anderen een moment om je geliefde extra te verrassen. Maar doe je dat eigenlijk nog als jij en je vriend of vriendin al lang bij elkaar zijn en zelfs onder één dak wonen?

Marjolein van Druenen (22) en Rebecca Fischer (21) ontmoetten elkaar tijdens de introductie van psychologie en zijn sindsdien onafscheidelijk. Sinds augustus 2016 wonen ze in de Gouverneur, waar ze het met een prachtig uitzicht over de campus goed voor elkaar hebben.

‘Vanaf het begin zijn we al veel bij elkaar’, vertelt Fischer. ‘Marjolein woonde nog thuis en ik woonde op kamers. Op een gegeven moment lagen haar kleren in een krat onder mijn nachtkastje. Toen hebben we besloten om met z’n tweeën een groter appartement te zoeken.’

Van Druenen: ‘Na de zomer hebben we het eerste het beste genomen wat we konden krijgen. Dat was in Berg en Dal, echt een hok met een raam erin. Om bij de wc te komen moest je door de douche en het liep ook nog eens af, dus de vloer stond bijna dagelijks blank. Toen was het prima, maar we waren wel blij dat we daar weer weg konden. Voor mij was het de eerste ervaring met op kamers gaan. Maar ik had al heel snel door dat een normaal studentenhuis niet bij mij zou passen. Ik hou van privacy. Als je allebei een drukke dag hebt gehad, is het heel fijn om bij de ander thuis te komen.’

Volgens Fischer kunnen ze elkaar ook echt wel ‘de kiet uit vechten’. Dat zorgt er echter niet voor dat ze twijfels hebben. ‘Het voordeel van samenwonen is dat je meteen gedwongen bent om het uit te praten. Dat houdt je relatie wel gezond’, aldus Fischer.

‘Soms zijn we net twee omaatjes’, vervolgt Van Druenen. ‘Dan zitten we samen op de bank met een kop thee films te kijken. Maar ik zou het niet anders willen. Het is heerlijk cliché, maar als je het met de juiste persoon doet, is samenwonen het leukste dat er is.’ Ze hebben niet het gevoel dat ze iets van het studentenleven missen. ‘We hebben nu andere interesses dan op de middelbare school. En de keerzijde van vrijheid kan zijn dat je vaak eenzaam bent. Dat hebben wij zeker niet.’

Over hun plannen met Valentijnsdag zegt Van Druenen: ‘We geven elkaar wel vaker iets leuks, zoals een bos bloemen, dus het hoeft niet per se vandaag. Maar ik heb wel wat gepland.’ Wat precies, dat blijft voor Fischer nog een verrassing.

Tim van Toor (26) en Femke Rensen (22) zijn vijf jaar bij elkaar en wonen sinds twee jaar samen in een volle maar huiselijke kamer van ongeveer 28 vierkante meter in Brakkenstein. Met nog drie huisgenoten, dat wel. En de huisbaas als buurman. ‘Privacy hebben we binnen de contouren van deze kamer.’

Samenwonen was eigenlijk heel logisch voor Van Toor en Rensen. ‘Door omstandigheden woonden we hiervoor al samen bij Femkes ouders, maar toen we allebei gingen studeren, wilden we iets voor onszelf.’ Ze wilden ook graag ontdekken wat ze aan elkaar zouden hebben. Vanaf dag één is het goed bevallen. ‘Als je elkaar ziet na een lange dag, ben je blij dat er iemand is bij wie je je comfortabel voelt.’

Van Toor, aanstaand student Duits, vertelt: ‘Aan de ene kant is het normaal dat er altijd iemand is aan wie ik mijn lief en leed kwijt kan, maar anderzijds sta ik er ook veel bij stil. Dat koester ik heel erg.’ Rensen, lerarenopleiding geschiedenis, vult aan: ‘Als ik zeg: “Schat, het gaat niet”, dan is hij er voor me. En als we elkaar even zat zijn, dan ga ik gewoon in de keuken zitten. Dan komt er vanzelf iemand uit het huis bij zitten met een kopje koffie.’

Het typische studentenleven missen de twee niet. ‘Ik ben sowieso niet van het stappen, en Tim gaat ook niet zo vaak meer’, zegt Rensen. ‘Maar als een van ons uit wil, dan kan dat natuurlijk gewoon.’ De beste tip volgens het koppel? Blijf communiceren. ‘Je van de ander afsluiten is het slechtste wat je kunt doen. Als je erover praat kun je samen een oplossing zoeken’, aldus Van Toor.

De toekomst zien ze rooskleurig in, inmiddels zijn de twee zelfs verloofd en zijn ze van plan om na hun studies in het huwelijksbootje te stappen. Huisje, boompje… Rensen: ‘En vergeet vooral de hond niet.’