Op je knieën in een kuil het zand laagje voor laagje wegvegen. In de hoop een Romeinse schat te vinden. De publieksgravingen van Nijmegen graaft! onder begeleiding van RU-archeologen blijken een groot succes. 

[slideshow_deploy id=’30889′]‘Is dit nou mozaïek?’ vraagt een klein meisje aan een van de medewerkers. Verwachtingsvol wacht ze het antwoord af. ‘Nee, dit is gewapend glas,’ antwoordt de medewerker. Het meisje is even teleurgesteld, maar gaat daarna snel verder met graven. Moeder laat zich niet zo snel afschepen. ‘Maar hoe oud is het dan?’ vraagt ze ongeduldig. ‘Iets uit de vorige eeuw, je ziet het nog best vaak in oude huizen. Glas met ijzerdraad erin.’ De vrouw kijkt nog eens naar het glas, hopend op een wonder. ‘Gooi het maar in de vondstenemmer, is toch weer iets extra’s,’ zegt de medewerker troostend.

Troffeltje
Vlak voor de Honigfabriek is een gat van tien bij vijftig meter gegraven in het kader van het project Nijmegen Graaft! Het project van de gemeente geeft iedere geïnteresseerde de mogelijkheid deel te nemen aan een archeologische opgraving. Op twee meter diepte zit een groep van vijftien mensen op de knieën met een troffeltje laagje voor laagje aarde weg te schrapen. Maandag en dinsdag waren de schooluitjes. Gisteren was de eerste dag van de publieksgraving waarbij iedereen mee mocht graven naar Romeinse overblijfselen. Het publiek is gemêleerd. Van kleine kinderen tot de oudere garde. Iedereen graaft fanatiek mee.

Zo ook automonteur Brian. ‘Op mijn elfde gaf mijn vader me een oude metaaldetector. Sindsdien zoek ik regelmatig naar oude voorwerpen. In het bos of gewoon op de velden.’ Zijn vriend Remi werkt bij een meubelmakerij. Ook hij gaat regelmatig met zijn metaaldetector op pad. ‘De voorwerpen die ik vind zijn meestal uit de Tweede Wereldoorlog.’ Uit welke tijd de voorwerpen komen die de heren opgraven, maakt ze niet uit. Het gaat om de vondst. ‘Spullen uit de Romeinse tijd vind je niet zo snel. Toen we hiervan hoorden, schreven we ons meteen in.’

Archeoloog Anneke Aarts begeleidt vandaag de groep tijdens het graven. Enkele studenten geschiedenis van de Radboud Universiteit doen op andere dagen ook dienst als begeleider. Wat hoopt Aarts te vinden? ‘Er zijn in de negentiende eeuw al opgravingen gedaan in deze buurt. De voorwerpen die ze toen vonden, wezen erop dat hier een tempel heeft gestaan. We zoeken nu naar aanwijzingen voor welke god de tempel is gebouwd.’ De publieksgraving heeft zijn vruchten al afgeworpen. ‘De eerste twee dagen vonden kinderen onder andere een dobbelsteen van been en kleine kraaltjes. Kleine dingen waar volwassenen waarschijnlijk overheen hadden gekeken.’ / Jolene Meijerink 

Nijmegen graaft! duurt vijf weken. Wil je nog meegraven? Meld je dan hier aan.