Internationale Vrouwendag stond vandaag op de universiteit in het teken van #MeToo. Vooral jonge vrouwen zonder vast contract zijn de dupe van ongewenst gedrag, weet de seksuologe. ‘Sex is about power.’

Meteen aan het begin van de lunch in het Auditorium van de medische faculteit schuift een vrouw in een donkergroene jurk een folder op tafel. Hij blijkt van het Centrum Seksueel Geweld. ‘Wij kunnen je helpen na een aanranding of verkrachting’ staat in grote letters op de voorkant. Marianne Waldekker neemt nog een hap van haar broodje. Waldekker, werkzaam bij het Documentaire Informatie Voorziening Archief, en haar collega’s denken dat de achteloosheid waarmee de folder op hun tafel is gelegd samenhangt met de #MeToo-discussie.

Voor de bijeenkomst in het kader van Internationale Vrouwendag zijn alle vrouwen die op de universiteit werken, uitgenodigd. Het thema is #MeToo op de werkvloer. ‘Seksuele intimidatie is bespreekbaar geworden’, zegt Waldekker. ‘En er worden consequenties aan verbonden. De mannen om wie het gaat worden terechtgewezen, ontslagen en niet meer gerespecteerd.’ ‘Hulporganisaties treden nu dus ook actiever naar buiten’, voegt collega Miriam Bunschoten eraan toe.

Bazen

Na de broodjes zal seksuologe Willeke Bezemer voorbeelden geven van overschrijding van seksuele normen in het bedrijfsleven. Vooral bedrijven met een hiërarchische cultuur blijken een voedingsbodem voor seksuele intimidatie. 1,9 procent van de Nederlanders is slachtoffer, weet Bezemer. En dan vooral jonge vrouwen zonder vast arbeidscontract. De daders zijn vaak hun bazen, want bij seksuele overschrijding speelt macht een rol. De Ierse schrijver Oscar Wilde zei het al: ‘Everything is about sex. Except sex. Sex is about power.’

‘De kans dat de daders weer vervallen in hun oude gedrag is ook reëel’

Of ze denken dat seksuele intimidatie ook voorkomt op de Radboud Universiteit? Zes vrouwen aan een sta-tafel knikken gretig. ‘Zeker wel!’ En: ‘Wij kunnen het weten, wij werken op de bètafaculteit!’ Maar dat laatste is niet serieus hoor, voegen ze er lachend aan toe. Concrete voorbeelden van #MeToo op de werkvloer hebben ze niet, maar ze hebben wel de indruk dat de recent gevoerde discussie – met name de media stonden er bol van – ook voor hen positief is geweest. Mensen, mannen en vrouwen, zijn voorzichtiger geworden in hun fysieke aanrakingen.

Vertrouwenspersonen

Nu maar hopen dat #MeToo ook op lange termijn effect heeft, zegt Audri Lamers van de afdeling Valorisatie en Innovatie. ‘Als de discussie straks is weggezakt, zal het voor vrouwen hoe dan ook moeilijker worden om naar buiten te treden. De kans dat de daders weer vervallen in hun oude gedrag is ook reëel.’

Wilma de Koning van het College van Bestuur bekent later die middag dat ze niet weet hoe groot het probleem is op de campus. ‘Bij ons is niets gemeld.’ De vraag is of dergelijke geluiden haar überhaupt bereiken. Maar de universiteit heeft negen vertrouwenspersonen, ‘dus het opvangsysteem is er’.

Iemand uit het publiek wijst erop dat het systeem van vertrouwenspersonen niet altijd zoden aan de dijk zet. Zijzelf heeft althans de indruk dat met haar klacht weinig is gedaan. Seksuologe Bezemer weet een uitweg. ‘Informeel kan het misschien niet altijd opgelost worden. Wellicht moet je dan een stapje hoger gaan en een formele klacht indienen.’