Catcalls of Nimma hield zaterdagavond een 'Heksennacht': een protestmars door de straten van Nijmegen tegen straatintimidatie. Student en Vox-medewerker Sophie Verhoeven liep mee. 'Ik heb me in tijden niet zo veilig gevoeld.'

Afgelopen mei werd op het Instagramaccount Catcalls of Nimma een enthousiaste oproep geplaatst om mee te helpen met de organisatie van de Nijmeegse Heksennacht. Vorig jaar vond daar al een editie van plaats, dit jaar moest dat dunnetjes worden overgedaan. Aangezien ik het account al een tijd volgde en ik zelf enkele onprettige ervaringen heb met straatintimidatie, was ik gedreven om te helpen.

Straatintimidatie is namelijk – helaas – een probleem waar veel vrouwen mee te maken krijgen. Ook in Nijmegen. Als je ’s avonds als vrouw alleen over straat gaat is het niet ongewoon om een opmerking, zogenaamd bedoeld als complimentje, naar je hoofd geslingerd te krijgen. Het geeft een onveilig gevoel. En dus liep ik mee.

Activistische verleden

De Heksennacht werd ingeluid in de Mariënburgkapel met een expositie van pamfletten uit eerdere edities. Het idee van de avond was dan ook om een koppeling te maken met het activistische verleden van de stad en hieruit lessen te trekken voor de toekomst.

Zo sprak feminist Bep Dijkhuizen, die in 1978 de eerste Nijmeegse Heksennacht organiseerde, ons toe met een motiverende boodschap. ‘De noodzaak voor een Heksennacht is nog steeds groot. Maak er een grote beweging van. Dat was het eind jaren zeventig en begin jaren tachtig ook. De beweging is daarna langzamerhand verdwenen, maar het geweld is er helaas nog steeds.’

Protestmars

Na de bemoedigende woorden liepen we met een stoet van ongeveer tweehonderd vrouwen en mannen door de Nijmeegse binnenstad. Geheel in de stijl van Catcalls of Nimma kregen de deelnemers stoepkrijt om tijdens de mars hun ervaringen met straatintimidatie op de straat te schrijven. Binnen enkele minuten stonden het Joris Ivensplein en de Molenstraat vol met persoonlijke verhalen en protestleuzen zoals ‘straatintimidatie is geen compliment.’ Dat het zichtbaar maken van straatintimidatie hielp, bleek uit de omstanders die met deelnemers in gesprek gingen.

‘Tijdens de mars goten een aantal jongens vanaf een balkon bier op de deelnemers’

Tijdens de protestmars wisselden deelnemers meer ervaringen uit, vonden we erkenning bij elkaar en zongen we mee met verschillende empowering liedjes (liedjes die je een krachtig gevoel geven, red.). Het gevoel van empowerment werd versterkt doordat de groep deelnemers ontzettend divers was, wat uitstraalde dat straatintimidatie iedereen kan treffen en ook iedereen aangaat. Ik heb me daardoor in tijden niet zo veilig gevoeld in Nijmegen.

Provocerende opmerkingen

Ik ben me ervan bewust dat die veiligheid nu nog vooral kwam door de grote groep waarin we liepen. Zelfs tijdens de mars goten een aantal jongens vanaf een balkon bier op de deelnemers en waren er toch nog enkele mannelijke omstanders die provocerende opmerkingen maakten.

Doordat we met velen waren, was het makkelijker om ons daar tegen uit te spreken. Als ik alleen in diezelfde situaties was terechtgekomen, had ik dat waarschijnlijk niet gedurfd. Ik hoop daarom dat naar aanleiding van deze Heksennacht meer bewustzijn is gecreëerd en dat mensen zich gesterkt voelen om zich samen uit te spreken tegen straatintimidatie. Zodat, uiteindelijk, iedereen zich veilig kan voelen in Nijmegen.