Universitair medische centra door heel het land proberen onder de verplichte stagevergoeding uit te komen, zegt de Landelijke Studentenvakbond. Studenten van tientallen opleidingen lopen zo’n 400 euro per maand mis. Ook bij het Radboudumc is dit het geval. Wat is er aan de hand?

Sinds begin vorig jaar (2024) geeft de cao van universitaire medische centra recht op een stagevergoeding van iets meer dan 400 euro per maand. Maar de umc’s houden zich niet aan de regels, stelt de Landelijke Studentenvakbond (LSVb), want zij keren deze vergoeding namelijk niet uit. Ook het Radboudumc keert geen stagevergoeding uit.

Afgelopen woensdag startte de LSVb een petitie die umc’s oproept om alsnog een stagevergoeding te betalen. Ook vraagt de bond stagiairs van universitaire medische centra om zich te melden met hun ervaringen. Uit documenten die het Hoger Onderwijs Persbureau kreeg van de LSVb en van de federatie van universitaire medische centra (NFU), blijkt dat er inderdaad twijfelachtige interpretaties van de cao zijn bedacht.

Geen echte stage

Zo stelt de NFU in een brief aan haar leden voor om geen stagevergoeding te betalen aan studenten die een “praktijkopdracht” doen, ook niet als die opdracht via het stagebureau loopt. Dergelijke stages zijn namelijk ‘lerend’ van karakter en niet ‘werkend-lerend’, zoals de NFU van een echte stage verwacht.

Het Radboudumc heeft dit criterium in een intern document verder uitgewerkt en komt tot de conclusie dat studenten van vijftien Nijmeegse opleidingen geen ‘echte’ stage lopen. Studenten van bachelors als wiskunde en chemie of van masters als computing science en molecular sciences krijgen daarom geen geld wanneer zij in het ziekenhuis of een van de verwante onderzoeksinstituten stage lopen.

Intern of niet

Opvallender nog is dat de academische ziekenhuizen onderling hebben afgesproken dat alle studenten van ‘interne’ opleidingen geen geld krijgen. Het woord ‘intern’ sluit aan bij de cao, maar de uitleg die umc’s eraan geven sluit tientallen opleidingen uit, ook opleidingen die evident niet intern zijn.

De NFU bedoelt met ‘intern’ namelijk niet alleen de opleidingen “van de eigen geneeskunde- of medische faculteit”, ze bedoelen ook de opleidingen van andere umc’s. Daarmee verliezen alle stagiairs van alle medische faculteiten in Nederland in één klap hun recht op een stagevergoeding.

Deze regel is duidelijk niet in lijn met de cao, maar de umc’s nemen deze stap om botsende belangen tussen studenten en umc’s te voorkomen, leggen ze uit. Als studenten alleen bij hun eigen umc géén vergoeding krijgen, zouden er gekke situaties ontstaan. Een umc zou dan “veel minder geneigd zijn om studenten van een andere faculteit aan te nemen”.

Een student uit bijvoorbeeld Utrecht zou dan overal een vergoeding krijgen, behalve in Utrecht. Dat zou de keuzevrijheid van studenten beperken, zegt de NFU. En dat lost de federatie dus op door simpelweg géén stagevergoedingen te betalen aan medische studenten.

De federatie van umc’s houdt ondertussen vol dat hun beleid gewoon binnen de cao past. Dat vindt LSVb-voorzitter Abdelkader Karbache niet kunnen. ‘Volgens mij zijn de cao-afspraken duidelijk. Hopelijk voert onze petitie de druk op, zodat de umc’s gewoon stagevergoedingen gaan betalen zonder dat we naar de rechter hoeven.’ Tweede Kamerleden van de SP hebben de minister van Volksgezondheid om uitleg gevraagd.

De coschappen zijn overigens expliciet uitgesloten van de stagevergoeding in de cao van umc’s. Coassistenten krijgen wel een ‘onkostenvergoeding’ van minstens honderd euro per maand.