Het Ambulatorium, een praktijk voor psychologische en pedagogische hulpverlening, sluit haar deuren. De faculteit sociale wetenschappen, waar het Ambulatorium onder valt, vindt het niet meer verantwoord om jaarlijks het gat in de begroting  van de kliniek te dichten.

Op 1 januari 2019 stopt het Ambulatorium te bestaan. De kliniek is dan ongeveer vijftig jaar oud. ‘Een pijnlijk besluit’, zegt decaan Michiel Kompier van de Faculteit der Sociale Wetenschappen, waar het Ambulatorium onder valt. ‘Maar wel een onvermijdelijk besluit.’

Het Ambulatorium is een plek waar kinderen en volwassenen terecht kunnen voor behandelingen tegen angststoornissen, ADHD, autisme en andere psychische aandoeningen. Afgelopen jaar werden er nog zo’n driehonderd mensen behandeld.

De binding van het Ambulatorium met onderwijs en onderzoek is beperkt, zegt Kompier. Terwijl dat nou net de kerntaken zijn van een faculteit. In het ambulatorium staat de patiëntenzorg centraal. Slechts zijdelings zijn er bijdrages aan onderzoek en onderwijs, zoals het bieden van stageplekken.

Tekorten

De faculteit sociale wetenschappen moest structureel 75.000 euro per jaar bijdragen om de tekorten van het Ambulatorium te dichten. Het faculteitsbestuur vindt die investering niet meer gerechtvaardigd.

Daarnaast speelt mee dat de wet- en regelgeving om als zorginstelling te kunnen functioneren, is toegenomen. ‘Als we door zouden gaan, zouden de kosten van het Ambulatorium alleen maar verder stijgen’, zegt Kompier.

Door de opheffing gaan 3,5 voltijdsfuncties verloren, verdeeld over zes werknemers met een deeltijdaanstelling. De werknemers komen in een herplaatsingstraject, wat betekent dat de universiteit ze minstens een half jaar lang gaat helpen met het zoeken naar een nieuwe baan.