Vaste contracten worden nog nauwelijks uitgedeeld op de universiteit. De groep onderzoekers zonder vast contract dijt daardoor uit, zonder dat daar voldoende vertegenwoordiging in de medezeggenschap tegenover staat. Daar komt verandering in met de nieuwe partij TRAP.

Hoe zeker is Sander Lestrade, postdoc in de taalwetenschap, van zijn positie aan de Radboud Universiteit? ‘Heel zeker, voor de komende anderhalf jaar. Dan loopt mijn Veni af en moet ik op zoek naar een plek op een andere universiteit. Als ik tenminste eigen geld weet mee te brengen, door middel van een onderzoeksbeurs.’

Wetenschappers zoals Lestrade hebben te maken met de Flexwet, die paal en perk stelt aan het stapelen van tijdelijke contracten. Aangezien universiteiten niet royaal zijn in het verdelen van vaste contracten, houdt het voor veel wetenschappers na een paar jaar weer op – zes jaar op één plek zonder vast contract is de maximale duur die de cao voor wetenschappelijk personeel voorschrijft. Vandaar dat Lestrade weet dat zijn verblijf bij de Radboud Universiteit eindig is, ook al zou hij nieuwe beurzen binnenslepen. ‘Maar de Flexwet betekent niet dat universiteiten alleen maar tijdelijke contracten mogen geven, dat is een keuze.’

Lijst TRAP
De onzekerheid over het vooruitzicht van de wetenschappelijke carrière is één. Daar blijft het echter niet bij. Wetenschappers zonder vast contract ondervinden meer problemen, weet Lestrade. Om die narigheid te lijf te gaan, stelt hij zich dit jaar verkiesbaar voor de Ondernemingsraad (OR) als aanvoerder van de nieuwe lijst TRAP (Radboud Temporary Academic Personnel). TRAP komt voort uit het Radboud Postdoc Netwerk, dat zich de afgelopen jaren echter alleen op postdocs richtte, en niet meestreed om zetels in de OR.

Welke problemen wil Lestrade aanpakken? ‘Denk aan de de begeleiding van tijdelijk personeel, die schiet vaak tekort. Promovendi moeten samen met hun begeleider een onderzoeks- en begeleidingsplan opstellen: welke stappen wil ik zetten, welke cursussen ga ik volgen? Daar heeft ook ander tijdelijk personeel baat bij, gezien hun onzekere toekomst. Daarom willen wij een verplicht carrièreplan bij iedere tijdelijke aanstelling, dat tijdens de jaargesprekken wordt gecontroleerd.’

Over promovendi gesproken: die zijn er veel te veel, vindt Lestrade. Tenminste, als je het in verhouding plaatst met het aantal postdocs. De verklaring daarvoor is simpel: ‘promovendi leveren geld op, postdocs kosten alleen maar geld.’ De perverse financiële prikkel voor universiteiten om promovendi aan te stellen, zou Lestrade het liefst naar de prullenbak verwijzen.

Ook de informatievoorziening aan tijdelijke academisch personeel is niet altijd in orde. ‘Het bestand aan tijdelijk personeel wisselt zo snel, dat de Dienst Personeel en Organisatie vaak niet eens een complete lijst met contactgegevens heeft, waardoor, als er al informatie wordt rondgestuurd, dit niet altijd naar alle relevante personen gaat. Hoe moeten tijdelijke werknemers dan weten hoe ze een student-assistent aanstellen, om maar iets te noemen?’

Kinderen
Wat Lestrade over anderhalf jaar gaat doen – als zijn tijd aan de Radboud Universiteit erop zit? ‘Eerder heb ik gewerkt in Bremen en Amsterdam. Maar ik heb inmiddels kinderen en een huis in Nijmegen. Als ik niks vind op een universiteit in de buurt, zit mijn tijd in de academie erop. Spijtig genoeg.’ / Mathijs Noij

Het personeel van de Radboud Universiteit kan van 10 tot en met 19 juni stemmen voor de Ondernemingsraad. De zittingsperiode van OR-leden is twee jaar. De Vakbond voor de Wetenschap (VAWO), het Promovendi Overleg Nijmegen (PON), het Algemeen Universitair Belang (AUB) en de Federatie Nederlandse Vakbeweging (FNV) komen morgen aan bod op voxweb.nl.