OPINIE - Studenten moeten meer te zeggen krijgen over hun eigen opleiding, vindt student Roosmarijn Lindner van studentenfractie asap. De structuur van de opleidingscomissie moet daarvoor nodig op de schop.

‘De student is verantwoordelijk voor zijn eigen leerproces’, staat in het jaarverslag 2015 van de Radboud Universiteit. De verantwoordelijkheid die de student hier wordt toebedeeld is om over zijn eigen opleiding te beslissen, en te bepalen wat en hoe hij leert. Ondertussen heeft een student eigenlijk niets te zeggen over de beslissingen die worden genomen over zijn opleiding. De opleidingscommissie, waarin gekozen studenten plaatsnemen als vertegenwoordiging, heeft over geen enkele beslissing stemrecht. Hoe kan een student dan verantwoordelijkheid nemen voor zijn opleiding?

‘Een student heeft niets te zeggen over de beslissingen die worden genomen over zijn opleiding.’

Om studenten concreet meer invloed te geven zullen hun gekozen vertegenwoordigers in de opleidingscommissies meer middelen moeten krijgen om hun taak uit te voeren. Het begint bij de informatievoorziening naar de studenten in de opleidingscommissies;  zij zijn vaak niet genoeg op de hoogte om überhaupt een advies te kunnen uitbrengen over opleidingsspecifieke onderwerpen.

Daarom doe ik het volgende voorstel: elke opleidingscommissie wijst naast een docentvoorzitter ook een studentvoorzitter aan. Samen met de opleidingscoördinator en de onderwijsdirecteur bespreekt hij of zij wat de komende tijd op de agenda staat van  het onderwijsinstituut en vertaalt dit naar een agenda voor de vergaderingen van de opleidingscommissie. Met dit agenda-overleg zijn zowel de studenten als de docenten op tijd op de hoogte en kunnen zij de missende informatie opvragen. Ook zijn zij dan op de hoogte vóórdat een beslissing is genomen of deze in werking treedt en kunnen hier veel effectiever advies over geven.

Instemmingsrecht
Daarnaast zouden de opleidingscommissies meer rechten moeten krijgen. Op het moment mogen deze wel advies geven over alles wat de opleiding aangaat, maar slechts bij enkele zaken is het verplicht om advies van de opleidingscommissie in te winnen voordat het beleid kan worden doorgevoerd. Het adviesrecht behelst dus alleen iets wat de medezeggenschap zelf signaleert. Om te voorkomen dat er op die manier door de opleidingscommissies te laat kan worden ingegrepen, zouden een aantal zaken standaard ter instemming langs de opleidingscommissies moeten gaan. Zo zijn zowel docenten als studenten, die beiden vertegenwoordigd zijn, gehoord over een veranderend beleid. Concreet gaat het hier om wijzigingen in het curriculum, de tentamen- en onderwijsroosters en het opleidingsspecifieke deel van het Onderwijs- en Examenreglement (OER). In dit deel van de OER staan bijvoorbeeld de eindtermen, toelatingseisen en de judicia van de opleiding.

‘Sommige zaken zouden standaard ter instemming langs de opleidingscommissies moeten gaan.’

Om het onderwijsinstituut nog beter op de hoogte te houden van de wensen van studenten kan er een opleidingsassessor in de onderwijsdirectie worden geplaatst. Dit is een student die een adviserende rol heeft. Zo blijft de directie aandacht houden voor wie zij daar aan het werk zijn: de studenten. Op de Faculteit Natuurwetenschappen, Wiskunde en Informatica heeft elke opleiding al een opleidingsassessor, en asap is ervan overtuigd dat ook andere faculteiten veel profijt zullen hebben van een dergelijke constructie.

Een studentvoorzitter, instemmingsrecht op bepaalde zaken en een opleidingsassessor zullen de positie van de opleidingscommissies in de besluitvorming binnen de opleiding sterk verbeteren. Studentenfractie asap gaat zich het komende collegejaar hard maken voor deze punten, zodat studenten in opleidingscommissies meer te zeggen zullen hebben. / Roosmarijn Lindner