In het moderne studentenleven is eenzaamheid een groot probleem, ook voor internationals. Er wordt veel over gepraat door beleidsmakers en in de medezeggenschap, maar hoe is het voor de studenten zelf? Vox interviewde een aantal van hen over hun ervaringen. Deze keer: Sameera Sandaruwan, uit Sri Lanka.

Verhuizen naar een ander land voor je studie is een enorme stap. Maar het wordt steeds gemakkelijk om te doen, zeker door de hoeveelheid informatie die beschikbaar is over de studie, het land, en de cultuur waarin je terechtkomt.

Iets wat pijnlijk duidelijk wordt na de verhuizing, is het verschil tussen informatie en ervaring. Zelfs als je je heel goed hebt ingelezen, kan het wennen aan een nieuwe cultuur, aan nieuwe vrienden en aan een nieuwe manier van studeren zwaar zijn, zeker mentaal.

Psyche

Sameera Sandaruwan komt uit Sri Lanka en is masterstudent Artificial Intelligence. ‘Het lezen over een andere cultuur en het ervaren van die cultuur zijn twee heel verschillende dingen. Daar komt bij dat het niveau van onderwijs in Nederland erg hoog is,’ zegt hij. ‘Het duurde even voor ik kon wennen aan de levensstijl en het studieklimaat in Nederland. Dit had nogal een effect op m’n mentale staat.’

Bij Sandaruwan mondde dit uit in een depressie. ‘Ik had wel veel vrienden, maar mijn band met hen was niet zo sterk dat ik hierover kon praten,’ zegt hij. ‘Ik had geen idee wat ik moest doen in deze situatie en liet de depressie mijn leven overnemen. Mijn motivatie om iets te doen was laag. Zelfs wakker worden en opstaan was een uitdaging die ik niet aan wilde gaan, dus ik sliep vaak tot laat in de middag.’

Grote opluchting

Hij zocht zijn heil bij de Studentenkerk: ‘Er was een bijeenkomst georganiseerd voor internationale studenten met wie het niet zo goed ging. Daar ontmoette ik mensen die dezelfde ervaringen hadden als ik. Een van hen vertelde me over de studentpsycholoog van de universiteit. Ik heb direct een afspraak gemaakt.’

Daarna ging hij een paar maanden lang iedere drie weken naar de studentpsycholoog. ‘Het was een opluchting om hardop te praten over wat ik doormaakte. Daarnaast besloot ik ook een paar weken terug naar Sri Lanka te gaan die zomer, omdat twee maanden in Nijmegen blijven zonder vrienden me niet zo’n goed idee leek in die situatie.’

Sandaruwans advies? ‘Praat met iemand over wat je voelt. Die eerste stap zo snel mogelijk zetten is belangrijk. Het lucht enorm op.’