Lotte Dirchs (21) zet elke ochtend even haar kroon op. De student International Business Communication mag zich Miss Supermodel Netherlands 2020 noemen. Zo verliep de reis naar haar titel. ‘Ik ben niet meer bang voor wat anderen van mij denken.’

Mei

‘Ik ben altijd al fan van missverkiezingen geweest. De pracht en praal ervan vond ik geweldig, net als de vrouwen zelf: sterke persoonlijkheden die echt ergens voor staan. Zo wilde ik ook zijn, maar ik durfde me lang niet op te geven. Mijn zelfbeeld was niet erg positief, onder meer omdat ik vroeger veel gepest ben vanwege een litteken in mijn gezicht. Ook maakte ik me zorgen over mogelijke negatieve reacties: sommige mensen denken dat aan missverkiezingen weinig intelligente dames meedoen. Ik werd gek van de twijfel. Uiteindelijk slaagde ik erin om in mijn hoofd een knop om te zetten. Ik vertelde mezelf: je ziet wel waar het avontuur eindigt. Op de laatste dag van de inschrijfperiode gaf ik me op.’

Juni

‘Via een voorronde werd ik geselecteerd voor de halve finale. De juryleden vonden me een mooi meisje, maar konden me zich achteraf nauwelijks herinneren. Ze zeiden: ‘Je moet buiten de lijntjes kleuren. Een miss moet zichzelf zijn om eruit te springen.’ Dat was voor mij een wake-upcall. Vanaf dat moment probeerde ik op een creatieve manier echt te laten zien wie ik ben. Zo ben ik voor de catwalk challenge op de foto gegaan met een shirt waarop ik geschreven had wat vrienden van mij vonden.’

17 juli

‘Dat ik de moed heb gevonden om met deze foto naar buiten te komen, is iets waarop ik best trots ben. Voor de advocacy challenge moest ik laten zien voor welke boodschap ik sta. Ik besloot het dicht bij mezelf te houden en te vertellen over mijn litteken. Als kind ben ik in mijn gezicht gebeten door een hond, waaraan ik een litteken op mijn wang overhield. Kinderen noemden me ‘hond’ of zeiden dat ik een tweede mond had. Door het vele pesten heb ik lang last gehad van een negatief zelfbeeld. In die zin heeft het mijn leven getekend. Daarom wil ik graag aandacht vragen voor mensen die met littekens leven.’

22 juli

Lotte plaatst een foto op Instagram van de kant van haar gezicht met litteken. ‘Onbewust stond ik vaak met mijn ‘gave’ kant op foto’s. Toen ik me dat realiseerde, besloot ik: dit moet stoppen. Ik ga ook mijn andere kant laten zien.’

1 augustus: pride 2020

‘Twee jaar geleden ben ik uit de kast gekomen als biseksueel. Nu heb ik een vriend, maar mijn biseksualiteit blijft altijd onderdeel van wie ik ben. Ik vind het daarom belangrijk aandacht te vragen voor de hele LHBTQIA+-community. Mensen vinden Nederlanders vaak heel tolerant, maar in de praktijk valt dat toch tegen.’

3 augustus

‘Op deze dag ontmoette ik de andere kandidaten voor de eerste keer in het echt. Het vooroordeel dat bij missverkiezingen onderling haat en nijd heerst, klopt helemaal niet. Iedereen gunde elkaar alles. We hebben samen gelachen en gehuild en nog steeds ben ik met veel deelnemers goede vriendinnen.’

15 september

Instagram-bericht: ‘I realised that the passed years I have been through a lot and that I finally feel that it’s all over. That I can be myself truly an that I can define myself in other ways than the past.’

‘Dit was het moment waarop alle puzzelstukjes samenvielen. Doordat ik met mijn vriend Luuk ging samenwonen, voelde ik me eindelijk ergens thuis. Dat gevoel had ik allang niet meer gehad, hoe leuk mijn huisgenoten ook waren. Ik kon mijn verleden bovendien een plek geven.” Lotte is even stil. “Ik vind het moeilijk om goed uit mijn woorden te komen als ik over mezelf vertel. Dat heb ik vroeger nooit gedaan. Maar ik besef nu dat het belangrijk is om open te zijn richting de mensen die veel voor me betekenen. Hoe moeten ze je anders begrijpen?’

17 oktober

‘Ook van binnen hebben mensen littekens. Ik vind het moeilijk om erover te praten, maar begin 2019 heb ik in een flinke depressie gezeten. Het kwam door een combinatie van factoren: dat ik me nergens thuis voelde, vroeger was gepest, twijfelde over mijn studiekeuze … Op het dieptepunt voelde ik niks meer en zat ik bijna alleen maar op mijn kamer. Juist op dat moment ontmoette ik Luuk. Hij heeft me geholpen professionele hulpverlening te zoeken. Zo ben ik er langzaam uit geklommen.’

8 november

‘De finaledag bestond uit een pitch, een kort interview en een fotoshoot, maar de jury keek ook naar het hele traject. Ik kon het bijna niet geloven toen ik hoorde dat ik de titel Miss Supermodel had gewonnen. Als je me aan het begin had gevraagd of ik kans maakte om te winnen, had ik gezegd dat ik de finale niet eens zou halen. Door dit avontuur ben ik zo veel sterker geworden. De belangrijkste verandering is dat ik niet meer bang ben voor wat anderen van mij denken.’

9 november

‘De dag na de finale zat ik alweer in de collegebanken. Ik vind het leuk om het contrast tussen de twee werelden te zien. Als miss sta ik het middelpunt van de belangstelling, terwijl ik als student International Business Communication een van de velen ben.’

13 november

Lotte lacht van oor tot oor als ze over haar titel praat. ‘Ik doe mijn kroon elke ochtend even op. Het geeft me kracht, een dagelijks zelfvertrouwen-momentje. De titel betekent voor mij dat ik een platform heb waarmee ik anderen kan helpen. Ik wil bijvoorbeeld gastlessen gaan geven en een blog opzetten over mijn boodschap Your scars are beautiful. In mijn jaar als Miss Supermodel ga ik mijn best doen om dat verhaal overal te vertellen.’

Dit artikel verscheen ook in Vox 1. Alle foto’s in de tekst komen van Lotte’s Instagram.