De huisgenoten van psychologiestudent Tirsa Prins vallen allemaal in de corona-risicogroep. Ze woont in het Nijmeegse verzorgingshuis Boszicht, een wooncomplex voor ouderen die zorg en ondersteuning nodig hebben.

Normaal gesproken brengt Tirsa Prins dertig uur per week door met haar – veelal hoogbejaarde – huisgenoten. Ze kookt voor ze, organiseert muziekavonden en werkt in de tuin van complex Boszicht. In ruil voor die hulp hoeft ze voor haar appartement maar honderd euro per maand te betalen.

Dat was vóór corona. Nu is alles anders. De psychologiestudent mag geen bezoek meer ontvangen en alle activiteiten in huis zijn geschrapt. ‘Ik had zelf al eerder besloten om afstand tot de bewoners te bewaren omdat ik verkouden was,’ vertelt Prins. ‘Dat ben ik nu nog steeds, dus daarom ben ik extra streng. Ik wil echt niemand besmetten.’

‘Ik wil echt niemand besmetten’

Nu staat ze dus – in plaats van in de keuken – bij de ingang van het gebouw, om ervoor te zorgen dat mensen van buitenaf niet in contact komen met de mensen binnen. Ze fungeert als een soort doorgeefluik en neemt pakketjes en boodschappen aan.

‘Niemand mag het verzorgingshuis nog in, zelfs de vrijwilligers niet.’ Zelf mag ze nog wel naar buiten: ‘Ik ga soms boodschappen doen, maar verder zie ik niemand. Dit weekend maak ik een uitzondering en ga ik op bezoek bij mijn ouders vanwege Pasen.’

Balkongym

Voor de huisgenoten van Prins – behalve zijzelf woont er één andere student in het huis – is het ook even wennen. ‘De meeste ouderen snappen wel dat er maatregelen worden genomen, maar sommigen vinden het moeilijk te accepteren dat ze niet naar buiten mogen.’

Medewerkers van het restaurant van Boszicht nemen de bewoners daarom één voor één mee voor een korte wandeling om het gebouw. Een frisse neus halen en fit blijven gebeurt door middel van ‘balkon gym’. Een instructeur doet de oefeningen buiten voor, bewoners doen die vanaf hun balkon na. Prins: ‘Met de balkongym kan ik wel meedoen, want dat kun je van een afstand doen.’

Zelf is Prins met Pasen dus niet in Nijmegen, maar de bewoners zien, ondanks de maatregelen, een feestelijk weekend tegemoet. De gangen worden versierd met paastakken, bewoners krijgen een paasverrassing, eten gaat gepaard met cocktails en feestelijke drankjes en koekjes bij de thee worden vervangen door een stukje taart.

Welzijn

Met Tirsa Prins en haar bejaarde huisgenoten gaat het naar omstandigheden dus goed. ‘Gelukkig is in dit huis niemand ziek.’ Zorgen maakt ze zich nauwelijks over het coronavirus: ‘We moeten ons gewoon goed aan de maatregelen houden.’

Toch blijft het zoeken naar een balans. Want ook het (mentale) welzijn van bewoners is heel belangrijk. ‘We proberen toch van alles voor ze te doen om het zo draaglijk mogelijk te houden.’ Zo is er bijvoorbeeld een hobbykar die nu langs de deuren gaat, bewoners pakken daar spullen van om zelf mee aan de slag te gaan.

Zelf houdt Prins het goed uit. Ze zegt dat ze de situatie, met lockdown en al, simpelweg heeft geaccepteerd. Vrienden spreekt ze via de telefoon en haar studentenvereniging Ichtus organiseert allerlei online activiteiten. Het moet alleen niet té lang gaan duren. ‘Laten we hopen dat dit in de zomer voorbij is.’

Begin 2019 was Vox op bezoek bij de muziekavond van Tirsa Prins in Boszicht.