Ze komen uit 94 verschillende landen, de studenten van de Radboud Universiteit. Dat blijkt uit de laatste cijfers. Alyssa, Niyara en Gabriella hebben in Nijmegen geen landgenoten om mee op te trekken. In hun eentje vertegenwoordigen ze hun nationaliteit.

 

Alyssa Rostant: ‘Zo bijzonder, al die academici op de fiets’
Uit: Republiek Trinidad en Tobago
Studeert: General linguistics (master)

‘Afhankelijk van mijn stemming zeg ik ‘met het vliegtuig’ als mensen vragen hoe ik hier gekomen ben. Maar het serieuze antwoord is dat ik naar Nijmegen kwam voor de studie taalwetenschappen. Op een conferentie in de Cariben ontmoette ik een professor die exact bestudeert waar ik geïnteresseerd in ben, en hij is een Radboud-alumnus. Dus zo belandde ik hier.
Mensen vinden het vreemd dat ik uit Trinidad kom, dat verbaast mij dan weer enigszins. De universiteit propageert internationalisering, maar soms voelt het alsof ze daar alleen Europa mee bedoelen. Toen ik me aanmeldde voor mijn master en ik een paar documenten miste, was de universiteit aanvankelijk niet erg behulpzaam. Gelukkig zijn we er toch uitgekomen.

Eind augustus was ik bij de opening van het academisch jaar in de Stevenskerk. Al die academici op hun fietsen. Dat vond ik zo bijzonder! Het is echt wonderlijk hoe iedereen fietst hier. Nederland is voor mij een hele ervaring, alles is zo goed georganiseerd, zelfs de bussen rijden op tijd. Het is heel relaxed om te weten dat alles zo voorspelbaar is én dat ik overal veilig kan rondlopen. Vooralsnog blijf ik dus in Nijmegen, ik heb hier nu een aantal goede vrienden. Toch was vrienden maken niet heel gemakkelijk. Nederlanders zijn vriendelijk en beleefd, maar ook extreem goed in negeren. Ze trekken zich een beetje terug.

Voor wie naar Trinidad en Tobago reist, heb ik wel een tip: het carnaval in februari. Ik weet dat het hier ook gevierd wordt, maar in de Cariben is het totaal anders. De ervaring is amazing.’

 

Niyara Mardamova (31): ‘Het Oezbeekse eten mis ik het meest’
Uit: Oezbekistan
Studeert: Planning, environment and territories (master)

‘In Oezbekistan zijn geen bossen, ik word heel blij van het groen hier. Toen ik me aanmeldde voor het Erasmusprogramma koos ik voor de studie, niet de stad. Nu ben ik hier een maand en ik heb veel respect gekregen voor de Nederlandse cultuur. Het onderwijs is hier intensiever dan ik gewend ben. Ik heb ook in de Verenigde Staten gestudeerd. Daar is het gebruikelijk om drie vakken per semester te volgen, hier heb ik er zeven! De kwaliteit van het Nederlandse onderwijs is goed, professoren zijn erg gedreven. Ik heb het gevoel dat ik hier intellectueel groei.

Het is fantastisch om te zien hoe proactief Nederlanders omgaan met problemen, vooral wat betreft de strijd tegen het water. Hier wil ik graag van leren. Ook in Oezbekistan hebben we problemen met water.

Oezbeekse vrienden begrijpen niet echt wat ik hier doe. Oezbekistan is een land met traditionele culturele waarden. Het is ongebruikelijk dat vrouwen alleen in het buitenland gaan studeren.

Inmiddels ben ik al een tijdje van huis en begin ik mijn familie wel te missen. Waar ik het meest naar verlang, is het Oezbeekse eten, dat is het allerbeste van de wereld.

Ik wil niet generaliseren – ik heb pas een handjevol Nederlanders ontmoet – maar vergeleken met Oezbeken lijken ze meer gesloten. In Oezbekistan zijn mensen ontzettend gastvrij. Als je gestrest of ongelukkig bent, komen ze naar je toe komen om je op te vrolijken. Ik nodig iedereen uit om naar Oezbekistan te komen.

 

 

Gabriella Isaac (19): ‘Nederlanders nemen je niet bij de hand’
Uit: Zimbabwe
Studeert: International economics & business (bachelor)

‘De bus vertrekt volgens een tijdsschema? Niet gewoon wanneer-ie vol is? Tjonge.

Ik ben hier nu een maand en alles is nog ontzettend nieuw voor me. Ik verdwaal. Nijmegen was geen logische keuze voor mij. Veel Zimbabwanen studeren in Zuid-Afrika, maar mijn moeder bezocht in 2012 Nederland en vond de sfeer heel goed. Toen ik mijn middelbare school afrondde zijn we online naar bachelorprogramma’s in Nederland gaan kijken. Uiteindelijk koos ik voor Nijmegen omdat de reputatie me goed leek.

Toen ik vorige maand voor het eerst in Europa landde, had ik geen idee wat te verwachten. Ik dacht dat Nederland heel koud zou zijn, maar toen ik aankwam was het warmer dan in Zimbabwe! Mijn eerste ervaring met Nederlanders is dat ze je niet bij de hand nemen als je verdwaald bent. Op Schiphol kreeg ik bij de informatiebalie gewoon een kaart toen ik zei dat ik de bushalte niet kon vinden. Het was de eerste keer dat ik volledig zelfstandig was.

Mijn eerste dagen hier waren behoorlijk stressvol omdat ik geen idee had hoe dingen werkten. Gelukkig was mijn mentormama van de introweek erg behulpzaam, ze liet me zien waar ik een fiets kon kopen. Mijn studieprogramma begint nu een beetje te wennen, ik vond het behoorlijk uitdagend in het begin. Dat komt doordat ik vers van de middelbare school in Zimbabwe kwam waar een compleet ander systeem wordt gehanteerd. Zo zie je hier bij opdrachten niet hoeveel punten je per onderdeel kunt behalen, dat maakt het erg lastig.

Ik woon op Hoogeveldt met een hoop andere buitenlandse studenten en dat is echt geweldig. We zitten natuurlijk allemaal in hetzelfde schuitje.’

Lees hier Vox 3 online