Ze moesten er even geduld voor opbrengen, maar vrijdag was het zover. De Nijmeegse studentenband INDIGO maakte zijn debuut als hoofdact in poppodium Doornroosje. Op de presentatie van hun laatste EP kwamen 300 kaarten mensen af. ‘Lekker man, dat hadden we niet verwacht.’

De spanning en het enthousiasme zijn vrijdagavond van hun gezichten af te lezen, als zanger Mart Megens, leadgitarist Frank de Groot, basgitarist Loris Cornelissen en drummer Dion Triepels het podium oplopen. Door corona én een blessure van een van de bandleden werd de show twee keer uitgesteld. Afgelopen januari besloot INDIGO zijn nieuwe EP Meet Me At Dusk daarom alvast uit te brengen. Nu is het tijd voor de presentatie.

INDIGO werkte al twee jaar toe naar dat moment in Doornroosje. Hun vrije uren naast studie en werk besteedden de bandleden aan het samenstellen van de setlist, het voorbereiden van de show en vooral veel repeteren.

Uitverkopen

De Nijmeegse studentenband maakt indierockmuziek. Grote inspiratiebronnen zijn Radiohead, The National en Balthazar. Eerder brachten de muzikanten al hun debuut EP A View From Above uit, in 2021 volgden er twee singles. Tot nu toe traden ze vooral op op plekken als Merleyn en het Valkhofpark.

De show in de Paarse Zaal van Doornroosje is het grootste eigen optreden ooit. De boel uitverkopen lukt uiteindelijk niet, maar over de opkomst mag de band zeker niet klagen: de zaal is met een kleine 300 verkochte kaarten voor driekwart gevuld. ‘De kaartverkoopster zei dat er nog heel veel tickets aan de deur zijn verkocht’, vertelt Triepels verrast. ‘Ja dat is lekker man, dat hadden we niet verwacht. Dit is wel dik.’

Zenuwen

Het maakt de zenuwen er niet minder om. Een uur voordat het optreden begint – het voorprogramma met indierockband IOK is net van start gegaan – beginnen de bandleden klamme handen te krijgen. Megens wrijft met zijn handen door zijn gezicht en pakt zijn bandleden vast. ‘Geniet ervan’, spreekt hij ze toe. Na een stevige groepsknuffel is het tijd om de instrumenten op te pakken.

Als het moment na twee jaar oefenen eindelijk daar is, ziet het publiek vier lachende gezichten het podium beklimmen. Onder luid gejoel en applaus begint het concert. De zaal klapt mee op het ritme, fluit uitbundig en zingt de teksten van de nummers mee.

Als kers op de taart gaan er op verzoek van de de band zaklampen en aanstekers de lucht in tijdens een van de laatste nummers. Er ontstaat een zee van lichtjes in het publiek. Beduusd maar voldaan lopen de mannen het podium af. ‘Damn, dat ging lekker’, roept De Groot met een grote lach. Megens: ‘Dat met die lichtjes hebben we nog nooit eerder geprobeerd, want dat is altijd tricky. Maar het werkte. Dit was echt heel leuk.’