Jarenlang zaten er slechts één of twee Nijmeegse studenten in het Nationaal Studenten Orkest (NSO). Dit jaar is de Nijmeegse delegatie met zes Nijmegenaren ongekend groot. Zaterdag speelden ze in de Vereeniging. ‘Het is gek om al die bekenden weer eens te zien.’

Het is kwart voor acht in de artiestenfoyer van de Vereeniging. Over een half uur moet het 80-koppige orkest beginnen. Toch is er van echte stress ogenschijnlijk weinig sprake. Belangrijkste gespreksonderwerp is niet de repetitie, de vrijwel volle zaal of de tiende symfonie van Sjostakovitsj die ze zullen gaan spelen, maar de zilveren schaatsmedaille van Koen Verweij. ‘Nerveus ben ik eigenlijk niet, ik heb er vooral heel veel zin in’, zegt Maaike Borst, violist in het NSO en Radboudstudent Engelse taal en cultuur. ‘Het is de achtste keer dat we deze voorstelling spelen, dat maakt het denk ik wat makkelijker.’

Tien minuten later gaan de meeste heren hun spijkerbroek maar eens verruilen voor een rokkostuum, terwijl de meiden hun outfit, kapsel of make-up nog even checken in de spiegel. Links en rechts worden wat strijkers gestemd en blazers opgepoetst. Alles is onder controle. ‘Toch is het vanavond voor mij een extra speciale voorstelling omdat we in Nijmegen spelen’, zegt Borst. ‘De mensen van mijn Nijmeegse orkest hebben voor ons gekookt vanmiddag en die zitten vanavond ook allemaal in de zaal. Het was gek om alle vrienden en bekenden weer te zien. Het traject naar deze optredens is heel intensief. Ik heb een maand lang alleen met de mensen van het NSO opgetrokken. Vanmiddag stapte ik voor het eerst sinds lange tijd weer heel even uit dat wereldje. Dat was fijn.’

Een paar minuten voor de show begint druppelen de orkestleden het podium op. Wie vanaf het balkon naar beneden kijkt, ziet in de zaal vooral kale kruinen, grijze haren en links en rechts een dispuut of groepje reünisten. Die zien het NSO een korte opdrachtcompositie Matthias Kadar, Sea Pictures van Edward Elgar en dus de tiende symfonie van Sjostakovitsj opvoeren. Ruim twee uur spelen en een staande ovatie later pakt het NSO de spullen weer in. Nog vier optredens te gaan, nog een week in hun eigen wereldje. /Tim van Ham