Een opvallende nieuwkomer in de ondernemingsraad is Jos Geelen. De studentenpastor wil zich binnen de medezeggenschap hard maken voor het welzijn van studenten en medewerkers, maar ook voor de zichtbaarheid van de studentenkerk.

Toen Jos Geelen op Voxweb las dat de ondernemingsraad moeite had met het vinden van nieuwe leden, besloot hij zich prompt kandidaat te stellen. ‘Als studentenkerk hebben we er vroeger bewust voor gekozen een eiland te zijn op de campus, om onpartijdig te zijn’, verklaart hij die keuze in zijn werkkamer. ‘Dat heeft zo zijn voordelen, maar ook nadelen.’

Volgens Geelen weten veel mensen überhaupt niet dat er een studentenkerk op de campus is, laat staan welk werk er verricht wordt. ‘Daarom willen we graag wat zichtbaarder zijn. Paus Franciscus heeft gezegd: “Als de mensen niet naar jou komen, ga jij dan naar de mensen toe”.’

Met zijn kandidaatstelling is Geelen meteen zeker van een plek in de ondernemingsraad voor de komende twee jaar. Aangezien er evenveel kandidaten als zetels zijn, vinden er dit jaar namelijk geen verkiezingen plaats.

‘Geen eenmansfractie’

De studentenpastor wil meteen een misverstand uit de wereld helpen. Hij gaat niet de ondernemingsraad in om het controlerende werk van de bisschoppen over te nemen, nu zij hun handen hebben afgetrokken van de Radboud Universiteit. ‘Wel wil ik ervoor waken dat de katholieke geest bewaard blijft in alle dossiers die aan bod komen’, zegt hij. ‘Dat niet alleen de cijfertjes tellen, maar dat er ook oog is voor de mens achter de getallen. Dat zijn niet alleen dingen waar de vakbond voor moet opkomen, maar wij als studentenkerk ook.’

Toch geeft Geelen toe nog niet helemaal op de hoogte te zijn van het precieze reilen en zeilen in de medezeggenschap. ‘Ik schrok toen ik las dat ik een eenmanspartij vorm onder de naam Jos Geelen. Ik ging ervan uit dat ik bij een andere fractie zou worden ingedeeld. Eigenlijk is het jammer dat ik daar niet in begeleid werd.’

‘Niet alleen de cijfertjes tellen, er moet ook oog zijn voor de mens achter de getallen’

De zichtbaarheid van de studentenkerk is niet de enige reden waarom Geelen zich kandidaat heeft gesteld, verzekert hij. ‘In de studentenkerk bieden wij een luisterend oor aan medewerkers en studenten. Wat hier gezegd wordt, is strikt privé. Maar klachten die vaker terugkomen, zal ik zeker aankaarten in de ondernemingsraad.’

En die zijn er zeker, volgens de studentenpastor. ‘Veel medewerkers, niet in het minst promovendi, vertellen me dat ze vaak worden gezien als een nummer. Terwijl je als promovendus moet kunnen groeien in wat je doet.’ Ook de omgang tussen professoren en promovendi is volgens Geelen niet altijd zuiver, vanwege de afhankelijkheidsrelatie. ‘Ik ontving al heel wat signalen van promovendi die zich verbaasden over de manier waarop deze verhouding wordt ingevuld. Sommige zaten hier huilend op de bank.’

Katholieke identiteit

Een ander stokpaardje van Geelen is het beleid rond studentenwelzijn, dat volgens hem wel eens te wensen overlaat. ‘Docenten zijn er niet alleen om les te geven en geldschieters te werven; vanuit de universiteit zijn zij de eersten die in contact komen met studenten. Studentenwelzijn is een opdracht voor alle geledingen, niet alleen die van de studentenmentor, studieadviseur of studentenpastor; óók de professor mag best vragen: “Hoe is het?” Dát is volgens mij juist de meerwaarde van een – voormalige – katholieke universiteit.’

‘Studentenwelzijn is een opdracht voor alle geledingen van de universiteit’

Hoe de universiteit dit kan oplossen? Een zaligmakende oplossing heeft Geelen niet, maar hij doet wel een paar suggesties. ‘Door in contact te treden met de docenten. Of dat binnen de faculteit moet gebeuren of op een hoger niveau, weet ik niet. Zolang het thema maar besproken wordt. De Radboud Universiteit kan wel juichen dat ze de beste brede universiteit van Nederland is, maar dat zegt ook niet alles. Het is de kracht van de ondernemingsraad dat zij zich niet blindstaart op dit soort titels.’