Waarom komen we in coronatijd niet aan de bak? De studenten in funkrockgroep Cher Ami waren het zat en zetten zelf een podium op. Zelf treden ze niet op: ‘We doen dit voor de Nijmeegse bandjesscene.’

De Industrie biedt talentvolle bandjes een plaats om in coronatijd op het podium te staan. Elke maand is er een optreden. Het nieuwe podium is het geesteskind van drie studenten: Bram Boeve (Rechtsgeleerdheid, niet bij het interview aanwezig), Floris van de Ree (Rechtsgeleerdheid) en Wouter Loeve (Kunstmatige Intelligentie). Het drietal speelt zelf in funkrockgroep Cher Ami, maar had in coronatijd moeite om een podium te vinden. Veel andere alternatieve bands zullen hier ook mee zitten, bedachten de vrienden onder het genot van een biertje. Waarna ze tegen elkaar zeiden: ‘Waarom organiseren we zelf niet wat?’

De studenten gingen vol goede moed aan de slag. Het eerste probleem: een locatie vinden. Na wat rondvragen hapte Skatehal Waalhalla toe. Hun kleine zaal stond toch bijna leeg. ‘Voor een onkostenvergoeding mogen we er gebruik van maken’, vertelt Wouter. De naam De Industrie verwijst naar de industriële sfeer van de skatehal.

Vanuit Waalhalla worden de studenten helemaal vrijgelaten. Wel moeten ze aan alle coronamaatregelen voldoen. ‘We krijgen de sleutel en horen: succes ermee’, zegt Floris. Dat heeft voor- en nadelen. ‘We kunnen alles helemaal zelf bepalen, maar het is wel hard werken.’ Zo moeten ze zelf de massieve dj-booth van het podium halen, en een dozijn roeimachines uit de zaal – in het zaaltje vinden ook roeilessen plaats.

Houten figuurtjes

Probleem twee: het podium moet ook gevuld worden, met versterkers, instrumenten, microfoons en andere podiumapparatuur. Ook dit kregen de vrienden voor elkaar. Sommige dingen werden geleend, anderen gehuurd, dit hadden ze zelf, dat kochten ze. ‘We hebben bijvoorbeeld laatst een drumstel besteld’, zegt Wouter. ‘Dat is op de lange termijn voordeliger dan blijven huren.’

Al het harde werk betaalde zich uit. Op zaterdag 21 november was de eerste editie van De Industrie met twee Nijmeegse indiebandjes een feit. Kaartjes kostten vijf euro. ‘We hoeven er niet aan te verdienen’, zegt Wouter. ‘Sterker nog, dat willen we niet. We doen dit voor ons plezier. De ene persoon snijdt houten figuurtjes in de schuur, wij houden ervan om met muziek bezig te zijn.’

Win-win

Het is win-win, zeggen de vrienden. Ze vinden het leuk, de bands vinden het fijn dat ze weer kunnen optreden. En het publiek? ‘Dat is blij er eindelijk weer eens uit te kunnen’, zegt Floris. ‘Normaal is Nijmegen echt een bandjesstad en is er veel keus om naartoe te gaan. Nu dat door corona platligt, merken we dat mensen het leuk vinden bandjes te ontdekken. Ook komen er veel bekenden langs.’

Inmiddels krijgt De Industrie steeds meer bekendheid onder bandjes. Zo’n twintig groepen stuurden al demo’s in. Ze moeten om mee te kunnen doen, aantoonbaar een band hebben met Nijmegen en de Radboud Universiteit. Vooral Floris gaat daar prat op. ‘Ik zeg weleens: het is voor studenten door studenten. Maar we doen dit ook voor de Nijmeegse bandjesscene.’

Hebben de vrienden er weleens aan gedacht om zelf op te treden? ‘We hebben er weleens over gegrapt’, geeft Wouter toe. ‘Maar het wordt een lastig verhaal. Ik kan niet tegelijkertijd het geluid doen en basgitaar spelen. Misschien dat het lukt wanneer anderen ons gaan helpen.’