De Nederlandse cultuur van studentenverenigingen is uniek. Toch zijn er ook landen die iets vergelijkbaars hebben. Een kijkje over de grens: van robotclubs tot American footballfeestjes.

Alexia Aslan, Erasmus-student politicologie uit Brazilië
‘Er bestaan naar mijn weten geen gezelligheidsverenigingen of disputen in Brazilië. Een van de redenen is dat het land tot 35 jaar geleden een dictatuur was. Studentenverenigingen waren een bolwerk van verzet en lidmaatschap was genoeg reden voor een arrestatie. Sinds de jaren negentig beginnen studenten zich weer te verenigen in sport- en hobbyclubs. Ik ben altijd erg benieuwd geweest naar disputen zoals ze bestaan in West-Europa en Amerika, het lijkt me fijn om onderdeel te zijn van een vereniging met een rijke traditie. Ik studeer aan de universiteit van São Paulo. Verenigingen zijn er allemaal gericht op een hobby of een sport. Zo zit een vriendin van mij bij de robotclub, zij bouwt graag robots in haar vrije tijd. In Nijmegen ben ik lid geworden van Karpe Noktem. Ik zocht mensen om Dungeons & Dragons mee te spelen en toen raadde iemand me aan om eens naar een open borrel te gaan. Voor zover ik weet ben ik de enige niet-Nederlandse student.’

Austin Howard, masterstudent Geschiedenis en Taalwetenschap uit Amerika
‘Eigenlijk kloppen de dingen die je in Hollywoodfilms over Amerikaanse studentenverenigingen en disputen ziet. De disputen hebben namen uit het Griekse alfabet zoals ‘Gamma Phi Beta’ of ‘Alpha Phi Alpha’ en richten zich vooral op drinken, seks en feesten. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar de reputatie van de leden is vaak niet zo goed. Ik heb mijn bachelorstudie gedaan in Portland, Oregon.

‘Dispuutshuizen zitten buiten de campus, waar je mag drinken’

De universiteit waar ik studeerde is een uitzondering, omdat er weinig studentenverenigingen en disputen zijn. Andere universiteiten hebben er veel meer en daar zijn ze ook veel duidelijker aanwezig. Vaak geven zij de feestjes na wedstrijden American football, want vaak zijn leden van disputen ook sporters of cheerleaders. Iedereen gaat dan naar die feestjes. In Amerika mag op de campus niet gedronken worden, ook omdat veel studenten nog niet oud genoeg zijn om te drinken. Om die reden zijn de dispuutshuizen van de fraternities en sororities vaak nét buiten de campus. Het seksisme binnen deze verenigingen is veel in het Amerikaanse nieuws geweest. Helaas zie je ook hoe dat doorwerkt, veel Amerikaanse politici zaten ooit bij een fraternity en zie hoe sommigen van hen zich gedragen.’

Ilka Goos, student rechten uit Duitsland

‘De meeste disputen van mijn universiteit, de Christian-Albrechts-Universität in Kiel, stammen uit de negentiende eeuw. De leden zijn vrij traditioneel, wonen vaak samen in een huis en de disputen bestaan bijna geheel uit mannen. Er is één vrouwendispuut, maar dat wordt weinig serieus genomen, heb ik de indruk. Dispuutsleden zijn in de minderheid, 90 procent van de studenten kiest er bij ons voor om een sport of hobby te gaan doen of in de studentenraad te gaan, in plaats van lid te worden van een gezelligheidsvereniging. De leden die ik ken zijn heel aardig en beleefd, maar er is een klein groepje dat de reputatie voor de rest verpest. De extreem traditionele disputen zijn vaak luider aanwezig en eisen meer aandacht op dan nodig. Grappig is dat veel disputen oorspronkelijk zijn opgericht door studenten die zich juist wilden ontworstelen aan hun conservatieve families en aan de maatschappij. Dat is een van de redenen dat de nazi’s ze verboden hebben. Ze vonden ze te liberaal. Nu bestaat er juist weer één die de veiligheidsdienst ooit wou verbieden voor te rechtse ideeën. Zij zijn wel een uitzondering, de andere disputen distantieerden zich hier expliciet van.’

Laura Cleven, student geschiedenis uit Luxemburg
‘Ik was benieuwd naar het beruchte Nederlandse studentenleven. Mijn familie is Nederlands, ik ben opgegroeid in Luxemburg en geboren in Amerika. In Luxemburg is eigenlijk geen cultuur van studentenverenigingen, dat vond ik jammer. Er is pas sinds vijftien jaar een universiteit in Luxemburg en er is weinig traditie. Internationale studenten trekken daar vooral met elkaar op en Luxemburgse studenten blijven omgaan met hun vrienden van vroeger. Dat was niets voor mij.

‘Ik zit liever niet in de bubbel van internationale studenten’

Tijdens de introductie had ik geen kamer en toen heb ik bij de studentenverenigingen aangeklopt. Van Carolus werd ik niet heel enthousiast, dus ik dacht: “Dan maar naar de concurrent”. Zo kwam ik bij Ovum Novum terecht. Een jaar later ben ik lid geworden, toen ik voor mijn gevoel de taal goed genoeg sprak. Ik wilde weten hoe is om te leven als een Nederlander, ik zit liever niet in de bubbel van de internationale studenten.’

Dit verhaal verscheen eerder in Vox #8, die je hier online leest.