Ze zijn er: studenten die in Nijmegen studeren maar de campus nog nooit hebben gezien. Vanuit hun huis aan de andere kant van de wereld volgen ze colleges aan de Radboud Universiteit. In een korte serie vraagt Vox drie internationale studenten naar hun studentenleven op afstand. Vandaag Pierce Manlangit uit de Filipijnen. ‘Soms deed ik mijn camera uit en bereidde ik me tijdens het college vast voor om naar bed te gaan.’

Pierce Manlangit (23) had zich het begin van zijn master microbiologie in Nijmegen wel anders voorgesteld. Hij zou uit het vliegtuig stappen, regelrecht een nieuw avontuur in. Maar die reis werd uitgesteld. Vanwege corona werden alle colleges online gegeven, waarom zou hij dan naar Nijmegen komen? Hij besloot in de Filipijnen te blijven.

Tijdverschil

‘Het kwam me eigenlijk wel goed uit. Het scheelde in kosten en op deze manier kon ik nog een semester bij mijn familie blijven’, vertelt hij. ‘Tegelijk kon ik vast wennen aan het Nederlandse educatieve systeem en online vrienden maken.’ Het voelde voor hem als een veilige start voor zijn internationale avontuur: ‘Ik ben eerlijk gezegd zelfs blij dat ik het op deze manier heb kunnen doen.’

Maar vanuit de Filipijnen in Nijmegen studeren was ook een uitdaging. ‘Er is natuurlijk het tijdsverschil’, legt Pierce uit. Het is in zijn thuisstad Butuan zeven uur later dan in Nederland. De lunch in Nijmegen viel samen met het avondeten daar. ‘Dat was wel handig, dan konden we tegelijkertijd pauzeren’, vertelt hij. Hij had ook minder last van deadlinestress doordat hij dingen niet om 23.59 uur, maar om 7.00 uur de ochtend erna kon inleveren. ‘Dat gaf me toch weer een paar uur extra.’

Iets minder handig was dat zijn laatste les rond twaalf uur ’s nachts pas afgelopen was. ‘Soms deed ik mijn camera uit en bereidde ik me tijdens het college vast voor om naar bed te gaan.’ Concentreren op dat tijdstip viel ook niet mee. ‘Ik ga normaal gesproken om tien uur naar bed. En ’s ochtends bleef ik vroeg opstaan om mijn ouders te helpen in huis en in de tuin.’

In het vliegtuig

Bij microbiologie zijn stages in het lab belangrijk, maar door de coronacrisis kunnen die nu helemaal online plaatsvinden (zie kader). Pierce had dus in de Filipijnen kunnen blijven. Toch koos hij daar niet voor. ‘Ik ben twee weken geleden naar Nederland gekomen. Het hele idee van in het buitenland studeren is ook daadwerkelijk naar het buitenland gaan. Eén semester vanuit huis was prima, maar daarna werd het tijd om in het vliegtuig te stappen en mijn studiegenoten in het echt te zien.’

Een Nederlandse vriendin die hij tijdens zijn online colleges ontmoette haalde hem op van het vliegveld en kocht boodschappen voor hem tijdens zijn quarantaineperiode. Net op tijd voor de sneeuw mocht Pierce het huis uit. ‘Ik heb zelfs al door de sneeuw gefietst’, zegt hij lachend. De campus heeft hij tot dusver alleen nog door het raam van zijn kamer in Hoogeveldt gezien. En online natuurlijk, tijdens de virtuele labtour.