Tandheelkundestudente Circe de Vries (19) vaccineert sinds een paar weken mensen tegen corona in Wijchen en Tiel. Eerder werkte ze bij de coronateststraat in Nijmegen. Toen gevraagd werd of ze ook wilde prikken, twijfelde ze niet. ‘Ik heb bij de teststraat een half jaar lang de “zieke kant” gezien van de pandemie. Nu help ik mee aan de oplossing.’

Haar taak bestaat uit twee delen: het vullen van de spuiten en het prikken zelf. In blokken van anderhalf uur wisselen medewerkers elkaar af bij die werkzaamheden. ‘Je moet heel geconcentreerd te werk gaan bij het vullen van de spuiten’, legt Circe de Vries uit. Dat is vooral het geval bij de vaccins van Pfizer, die in Wijchen aan ouderen wordt gegeven. ‘Je hebt een klein flaconnetje met vloeistof, daar moet je 1,8 ml natriumchloride bijvoegen. Dat komt heel precies.’ Zorgmedewerkers krijgen in Tiel het AstraZeneca-vaccin toegediend, dat wordt gemengd en al geleverd.

Flauwvallen

Voor het prikken zelf is minder concentratie nodig. ‘Je hebt daarbij meer speling, een spier is breed en loopt over de hele arm. Het gaat niet snel fout’, vertelt de student. De theorie achter het prikken leerde ze al tijdens haar studie, maar dat gaf haar geen voorsprong op andere medewerkers. ‘Bij tandheelkunde prik je in de zenuwen voor verdoving, dit is echt iets anders.’

‘Je spuit iets in het lichaam van mensen, daar kunnen ze op reageren’

Nieuwe medewerkers leren in een cursus hoe ze de spuit moeten zetten, maar toch is medische voorkennis nodig om te mogen vaccineren. ‘Je spuit iets in het lichaam van mensen, daar kunnen ze op reageren. Ze kunnen flauwvallen of een allergische reactie krijgen. Je moet wel weten hoe je daarmee om moet gaan. Als ze bijvoorbeeld flauwvallen moet je eerst de naald wegleggen om een veilige situatie te creëren, daarna leg je de patiënt met de benen omhoog.’ Om er zeker van te zijn dat mensen geen allergische reactie krijgen, blijven alle gevaccineerden nog vijftien minuten in een wachtruimte zitten waar EHBO-personeel aanwezig is. Mensen die bij eerder vaccinaties al eens een allergische reactie hebben gehad, moeten zelfs een half uur blijven zitten.

Praatje

Zelf heeft De Vries nog geen flauwvallers op haar stoel gehad. ‘We vaccineren nu tachtigplussers en zorgmedewerkers, beide groepen zijn wel wat gewend’, zegt ze. Zorgmedewerkers hebben meestal weinig uitleg nodig en stellen ook weinig vragen. ‘Ouderen moeten vaak wat langer blijven zitten, als ze bijvoorbeeld bloedverdunners gebruiken. Dan druk ik de plek van de spuit nog even dicht en maken we een praatje. Mensen willen soms ook weten wat er in hun lichaam gebeurt na zo’n vaccinatie.’ Complotvragen over microchips die mee geïnjecteerd zouden worden heeft de student naar eigen zeggen nog niet gehad, al is ze daar door een e-learning cursus wel op voorbereid.

Het omgaan met de ‘patiënten’ is met het oog op haar studie heel waardevol. ‘Ik ben blij dat ik een bijbaan heb gevonden in de medische hoek.’ De manier waarop je met onbekende mensen in gesprek kunt gaan en hoe je ze gerust kunt stellen: het is eigenlijk één grote praktijkles volgens De Vries. ‘Al ben ik één van die gelukkige studenten die drie à vier dagen op de campus mag komen voor echte praktijklessen voor mijn studie tandheelkunde.’

Besmettingen

Over besmettingen hoeft ze zich binnenkort ook geen zorgen (meer) te maken. Als interim zorgmedewerker kreeg ze vorige week haar eerste Pfizer-prik, die over was na een dag vaccineren. ‘Ik was heel blij toen ik bovenaan de lijst stond om de prik te krijgen. Ik wilde graag gevaccineerd worden.’ De afspraak voor de volgende prik staat al gepland.