Haar laatste tentamens zitten erop en ze heeft ze allemaal gehaald. Fleur Zijderveld begon op haar vijftiende aan de studie tandheelkunde. Inmiddels is ze zestien en woont ze op kamers.

Mensen schrikken vaak als Fleur Zijderveld haar geboortejaar noemt. ‘2007? Hoe dan?’ Maar het is toch echt zo. Ze kwam ter wereld in februari 2007 en heeft deze week haar eerste jaar als universiteitsstudent afgerond. Toen ze begon aan de studie tandheelkunde was ze vijftien.

‘Ik woonde nog thuis, want in Nederland mag je pas vanaf je zestiende op jezelf wonen’, vertelt ze achter een kopje latte macchiato in een café in Nijmegen-Oost. ‘Sinds een paar maanden heb ik een kamer aan de St. Annastraat.’

Hoe dan?

Gymnasium

Al op de basisschool blijkt Fleur Zijderveld een pienter meisje. Om zich niet te vervelen in de klas, leert ze er Spaans bij. Als ze naar de middelbare school gaat in Gorinchem, heeft ze al drie klassen overgeslagen. Tussentijds is ze nog even van school gewisseld om een uitstapje te maken naar een school voor hoogbegaafde leerlingen die helaas al snel weer ter ziele ging.

‘Dat gewissel was niet zo leuk, omdat ik daardoor steeds met andere kinderen in de klas zat’, zegt ze. ‘Verder heb ik niet het idee dat ik heel veel heb gemist.’

‘Ik heb niet het idee dat ik heel veel heb gemist’

Het gymnasium doorloopt ze wel op een reguliere manier. Ze is dus al heel lang gewend om met leerlingen op te trekken die drie jaar ouder zijn dan zij. Dat maakt de schok voor haar minder groot als ze tijdens de introductie van 2022 als allerjongste deelnemer handen schudt met haar Nijmeegse medestudenten van achttien (en ouder). Ze is erop voorbereid dat ze in de stad bepaalde feestjes moet mijden, dat clubs de deuren voor haar gesloten houden en dat ze geen alcohol mag drinken. ‘Er zijn genoeg andere dingen te doen’, reageert ze laconiek. ‘Ik kan wel op een terrasje zitten of met vrienden een ijsje eten.’

Haar vrienden zijn altijd ouder dan zijzelf, bij kinderen van haar eigen leeftijd vindt ze weinig aansluiting omdat ze al zo lang in een andere wereld vertoeft. In Nijmegen zijn het nu vooral tandheelkundestudenten met wie ze omgaat.

Uitdaging

Ze koos voor de studie omdat ze graag met haar handen werkt. ‘Tegelijkertijd weet ik dat tandheelkunde niet de moeilijkste studie is’, vertelt Fleur. Op de middelbare school was ze het beste in wiskunde en natuurkunde. Bij die opleidingen ging ze ook kijken, maar ze zag zichzelf niet als wetenschapper eindigen. Misschien, zegt ze, studeert ze als ze haar diploma op zak heeft verder zodat ze kaakchirurg kan worden. Maar aangezien tandheelkunde een studie van zes jaar is, heeft ze nog even om daarover na te denken. Volgend jaar gaat ze er in elk geval vast een Honours-programma bij doen want ja, ze heeft tijd over.

‘Als ik me verveel, word ik heel druk. Dat is vervelend, want van mezelf ben ik helemaal niet druk. Vroeger met vakanties was dat ook niet leuk. Ik heb echt uitdaging nodig, die behoefte is er altijd.’

Zelf weet ze ook niet goed hoe het werkt, maar kennis die ze tot zich neemt, blijft gewoon hangen. Echt ‘leren’ hoefde ze nooit. Al moest ze op de universiteit wel even een nieuwe studiemethode ontdekken. De vakken zijn nu eenmaal ingewikkelder en de lesstof is omslachtiger. ‘Ik gebruik nu leerkaartjes waar ik dingen die ik wil onthouden opschrijf. Op de achterkant schrijf ik dan een vraag.’

Tandartsassistente

Als bijbaan werkt ze bij de tandarts in haar geboortestad. Ze is assistente en komende vakantie kan ze volop meedraaien. Daarnaast gaat ze naar de sportschool, speelt ze piano en dwarsfluit en zit ze bij een orkest. ‘Volgend jaar wil ik me aanmelden voor het studentenorkest in Nijmegen.’

In de weekends gaat ze naar huis en de hele zomer is ze ook bij haar moeder in Arkel te vinden. Ja, zegt ze met een bescheiden glimlach, haar moeder is trots op haar. Ze zijn heel close, bellen elke dag wel even met elkaar. Zelf noemt Fleur zich ‘happy’. Haar hoogbegaafdheid heeft ze nooit als een belemmering gezien, eerder als een meerwaarde.

De komende introductie slaat ze even over, maar als ze het jaar daarna achttien is, overweegt ze intromama te worden.