Een gebedshuis uit Java of een wandelstok uit Nieuw-Guinea. Wie maak je er blij mee? Oud-conservator Fer Hoekstra moet van de allerlaatste stukken uit het Volkenkundig Museum af, maar hij weet niet aan wie hij de rariteiten kan slijten. Het museum op de campus sloot al in 2004.

Prachtig: een houten schaalmodel van een woonhuis van de Toraja, Sulawesi. Jaartal? ‘Jaren vijftig’, gokt Fer Hoekstra terwijl hij om het bouwsel heen draait. Ruim 25 jaar was hij conservator van het Volkenkundig Museum, dat tot 2004 in de Thomas van Aquinostraat 1 zat. Nu het grootste deel van de straat tegen de vlakte gaat, heeft hij de opdracht echt álle restanten van het museum die nog in het depot staan, op te ruimen. Het grootste deel van de collectie ging natuurlijk weg toen het museum sloot, maar in de kasten staan nog heel wat losse flodders. ‘Niemand wil het hebben’, zegt hij over het houten huis. ‘Geen museum zit erop te wachten.’

Poppenhuis

Door naar het volgende schaalmodel, een houtsnijwerk van een islamitische gebedsplaats op Java. Het heeft wat weg van een poppenhuis; we zien drie mannetjes die water tappen en op een trom slaan om mensen op te roepen tot gebed. De miniatuurslippers van de watertapper staan erbij alsof hij er net is uitgestapt. ‘Dit stamt uit de jaren dertig’, weet Hoekstra. Tja, verzucht hij, vind hier maar eens een liefhebber voor.

Hoekstra heeft nog meer in de aanbieding: wat te denken van een enorme verzameling batik. Hij rommelt door een UTS-verhuisdoos vol tafelkleden, servetten en andere stoffen. ‘Deze is leuk’, zegt hij bij een vrolijke Aziatische lap. ‘Hier kun je zo een hemd van maken. Het patroon is er al op getekend.’

Van sommige dingen heeft hij geen idee hoe hij er ooit aan gekomen is. Laat staan hoe hij er weer vanaf komt. ‘Ik heb al van alles op Marktplaats staan.’ Naast een schap vol wajangpoppen staat een decoratief houten kastje. ‘Is een bureau’, zegt hij als hij uit het fijne houtsnijwerk een werkblaadje tevoorschijn tovert. ‘Uit China of Japan. Ik weet het eerlijk gezegd niet.’

Valentijnsdag

Hoekstra is al vier jaar met pensioen, maar wie belangstelling heeft voor een van zijn museumrelikwieën, moet hem vooral mailen. Zo’n houten wandelstok uit Nieuw-Guinea is bijvoorbeeld een heel origineel cadeau voor Valentijnsdag. En wat te denken van die felgekleurde schilderingen van Ethiopische christenen op geitenhuiden? Staan prachtig in een halletje bij de wc.

Nee hoor, zegt Hoekstra, het raakt hem niet meer dat hij rariteiten in de uitverkoop moet doen. Het leed is al geleden – dat was in 2004 toen het museum dicht ging omdat het geen functie meer zou hebben. ‘Toen was ik boos.’

Eind februari moet het depot leeg zijn. De kelder – Thomas van Aquinostraat 1 blijft overeind – wordt dan gebruikt als opslag voor allerlei kunstwerken die uit verschillende universiteitsgebouwen komen en ooit een nieuwe plek moeten krijgen.

Wie belangstelling heeft voor een werk uit het depot van het Volkenkundig Museum, kan mailen naar: [email protected]

[kader-xl]

Museum Van 1979 tot 2005 had de Radboud Universiteit een eigen Volkenkundig Museum. Toen het sloot, ging de collectie van de Paters Capucijnen (meer dan 3000 objecten uit de jaren dertig en veertig, grotendeels uit Indonesië) naar het universiteitsmuseum in Gent. De meer dan 2400 werken tellende collectie van Beijens, een oud-militair en koloniaal (1835-1914), verhuisde naar Museum Bronbeek in Arnhem. Andere collecties werden overgenomen door Volkenkundige musea elders in het land, door Gent of door een handelaar.

 

[/kader-xl]