Team Geel leerde vandaag de stad kennen met spelletjes in het centrum van Nijmegen. En zo leert de stad meteen ook haar nieuwkomers kennen. ‘Is dít tegenwoordig het niveau van de universiteit!?’

De groep is gehavend. Mentormama Susanne is zojuist naar huis gegaan. ‘Het is gister erg laat geworden. Waarschijnlijk iets te laat voor haar, ze zag er net een beetje groen uit!’, laat Elsemieke, ook mentormama, lachend weten. Gelukkig zijn er nog genoeg mentoren over om met een team de stad in te gaan.
Niki uit Venlo zegt dat ze niet zo vaak in Nijmegen komt en daarom de stad nog niet zo goed kent. Ze vindt het spel dat op verschillende hotspots in het centrum wordt gehouden dan ook een prima onderdeel. ‘Alleen heb ik wel gehoord dat we vanmiddag vies kunnen worden. Daar ben ik een beetje bang voor, want ik heb geen schone kleren bij me.’

Marilyn Monroe
Gelukkig  hoeft ze wat dat betreft niets te vrezen van het eerste onderdeel van het spel. Team Geel wordt met een lippenstift en een blonde pruik de Marikenstraat in gestuurd om zoveel mogelijk mensen op te tuigen als Marilyn Monroe. Het gaat voortvarend. Valerie neemt het initiatief in handen en sleept twijfelde voorbijgangers – mannen tellen dubbel – over de streep met ‘Ah kom op, we hebben er nog maar één nodig!’ Uiteindelijk krijgt ze bijna tien mensen zo ver zich te tooien als Marilyn.
Het gezelschap gaat verder naar de volgende opdracht. Op de trappen bij cultureel centrum De Lindenberg achter de Waalkade moeten ze in duo’s zo snel mogelijk omhoog lopen. Eén handicap: ze zijn telkens met één been aan elkaar vastgebonden. Mentorpapa’s Siem en Luc laten zien hoe het niet moet: meer dan een halve minuut doen ze erover om het parcours af te leggen. Dat het een stuk sneller kan laten de mentorkinderen zien. Uiteindelijk klokt de organisatie 8,21 seconden voor Geel. Een toptijd.

Golfbal
De volgende halte is de Grote Markt. En terwijl Team Geel zich met zoveel mogelijk mensen op een zo klein mogelijk stukje markt probeert te proppen (het volgende spelonderdeel) komt een verbaasde omstander op de groep afstormen. ‘Is dít tegenwoordig het niveau van de universiteit!?’ scandeert hij. Bij een bevestigend antwoord loopt hij verontwaardigd weg. Het deert niemand, want er moet snel doorgegaan worden naar de steile Lange Hezelstraat. Daar moet in zo weinig mogelijk slagen een golfbal bovenaan de straat worden gebracht. Dat lukt uiteindelijk in elf slagen.
Dan volgt het allerlaatste onderdeel, dat door Niki met een ‘O god’ wordt ontvangen. Het is de zeepbaan, het onderdeel waar de kleren vies kunnen worden. De deelnemers moeten de vijf meter lange glibberige baan zo vaak mogelijk bergop afleggen in vijf minuten. De organisatie laat weten dat 132 keer het record is. Team Geel is minder in vorm en scoort ongeveer de helft.
Uiteindelijk belandt iedereen na deze zware middag op een zonnig terras. Ze lijken uitgeteld. Ach, niemand heeft gezegd dat de introductie licht zou zijn. /Tekst en foto’s Roel van der Heijden