Studeren in het buitenland is duur. Studenten leunen op steun van de overheid, van familie of sluiten een lening af. Voor de 2580 internationale studenten aan de Radboud Universiteit leiden er vele financieringswegen naar Rome. Of, beter gezegd, naar Nijmegen. Drie internationale studenten doen hun verhaal.

Hoe komen internationale studenten aan het geld om in Nijmegen te kunnen studeren? In sommige landen is de studiefinanciering buitengewoon genereus. IJslandse studenten ontvangen in 2023 bijvoorbeeld maar liefst 1.555,72 euro per maand aan studiefinanciering, en die toelage mogen ze ook gebruiken voor een studie in het buitenland. Dit is overigens nog exclusief een aanvullende beurs om het collegegeld te betalen.

Alternatieve financieringsvormen

Veel internationale studenten krijgen echter geen enkele studiefinanciering van hun overheid. Ze zijn volledig afhankelijk van alternatieve financieringsvormen, zoals een beurs van een universiteit. Studiebeurzen zijn vooral essentieel voor studenten van buiten de EU. In plaats van het wettelijk collegegeld moeten zij het veel hogere instellingscollegegeld betalen. Voor sommige studies kan dit oplopen tot wel 22.000 euro per jaar.

De meest gewilde studiebeurzen die de Radboud Universiteit vergeeft, zijn dan ook die voor studenten van buiten de EU, zoals de beurzen van het Radboud Scholarship Programme en het Radboud Encouragement Scholarship. Ze zijn door het college van bestuur in respectievelijk 2008 en 2021 in het leven geroepen. Deze studiebeurzen dekken gedeeltelijk of volledig het hogere collegegeld, plus een aantal aanvullende kosten.

Veel internationale studenten krijgen geen enkele studiefinanciering van hun overheid

Nijmegen kent ook een aantal facultaire beurzen. Een daarvan is de beurs voor de onderzoeksmaster filosofie, die wordt toegekend aan internationale studenten van binnen of buiten de EU. ‘Soms hebben we een kandidaat die we onze facultaire beurs willen aanbieden, maar die zelfs met een studiebeurs niet naar Nijmegen kan komen, omdat deze slechts een deel van de kosten dekt’, vertelt Frank van Caspel, coördinator van de onderzoeksmaster.

In het verleden heeft de faculteit er weleens voor gekozen om in zo’n geval de eigen beurs te combineren met een universiteitsbrede studiebeurs, bijvoorbeeld via het Radboud Scholarship Programme. Dit jaar ontvangen vier internationale studenten een facultaire beurs voor de onderzoeksmaster filosofie. Dat is – op een totaal van slechts zeventien deelnemende internationale studenten – een behoorlijk aantal.

Naam: Parker Winkel (20) –  zie foto bovenaan dit artikel
Thuisland: Verenigde Staten

‘Tegen het einde van mijn eerste jaar was mijn geld bijna op en begon ik in paniek te raken. Tot die tijd had ik van mijn spaargeld geleefd. In de VS kun je Federal Student Aid (FSA) aanvragen.

Studenten van de Radboud Universiteit komen echter niet in aanmerking voor FSA, omdat de universiteit dit nooit heeft bedongen. Studenten van andere Nederlandse universiteiten, zoals Maastricht, komen er wel voor in aanmerking. En dus moest ik voor mijn tweede jaar een persoonlijke lening afsluiten. Uiteindelijk vond ik slechts één bank in de hele staat Virginia die me geld wilde lenen – zonder mijn knieschijven te breken als ik niet kon terugbetalen!

‘Ik denk dat het heel redelijk zou zijn om het aantal studenten aan universiteiten te verlagen’

Dit jaar ben ik lid geworden van de Studentenraad, onder meer omdat ik campagne wil voeren zodat studenten van de Radboud Universiteit ook in aanmerking komen voor FSA. Dit zou voor veel Amerikaanse studenten een enorm verschil maken: je kunt een hogere lening afsluiten en de terugbetaling uitstellen, en de rente is lager dan voor een persoonlijke lening. Voor de Radboud Universiteit zelf zou het ook financieel voordelig zijn, denk ik. Meer Amerikanen zouden er willen studeren en bereid zijn het hoge instellingscollegegeld te betalen.

Je kunt natuurlijk aanvoeren dat de ruimte er niet is en dat de universiteit al overspoeld wordt door internationale studenten. Eerlijk gezegd denk ik dat het heel redelijk zou zijn om het aantal studenten aan universiteiten te verlagen, maar of je wordt toegelaten, mag nooit afhankelijk zijn van of je het kunt betalen.

Op dit moment kan ik mijn studie niet met nog een semester rekken, omdat ik eenvoudigweg geen extra geld meer kan lenen. Tegen de tijd dat ik mijn bachelor heb, zal ik een schuld hebben opgebouwd van ongeveer 30.000 dollar.

Mocht de Radboud Universiteit dit jaar nog een plek worden waarvoor studenten FSA kunnen aanvragen, dan zou ik hier graag blijven om mijn master te halen. Maar ik heb er weinig vertrouwen in dat dit gaat gebeuren en dat ik er dan volgend jaar al van zou kunnen profiteren.’

Naam: Lisa Adler (20)
Thuisland: Duitsland

‘Ik financier ongeveer 80 procent van mijn studie via BAföG, het instituut voor studiefinanciering van de Duitse staat, vergelijkbaar met de Nederlandse DUO. Op dit moment krijg ik 720 euro per maand. Om BAföG aan te vragen, moet je een zeer uitgebreide procedure doorlopen. Ook moet je het elk jaar opnieuw aanvragen, en of je ervoor in aanmerking komt, hangt sterk af van het inkomen van je ouders.

De verwerking van je aanvraag duurt erg lang. Vorig jaar vroeg ik mijn BAföG in juli opnieuw aan, omdat ik de financiering wilde ontvangen tegen de tijd dat het nieuwe studiejaar begon, in september. Uiteindelijk moest ik tot februari wachten voordat ik geld kreeg – en ik ben niet de enige die dit soort problemen heeft meegemaakt.

Ik moest mijn spaargeld aanspreken, mijn ouders om hulp vragen en geld lenen van mijn stiefzus om rond te kunnen komen. Tijdens mijn derde jaar wilde ik een Erasmusuitwisseling doen, maar omdat mijn spaargeld op was en ik niet wist wanneer ik de studiefinanciering zou ontvangen, was mijn financiële situatie te onzeker om de uitwisseling in gang te zetten.

Ik kan me niet voorstellen hoe dit moet zijn als je geen spaargeld hebt of als je geen ouders hebt die je ondersteunen. Neem alleen al de aanvraagprocedure: hiervoor heb je veel informatie van je ouders nodig, iets wat onnodige druk kan leggen op jongeren die niet op goede voet staan met hun familie. Ik denk dat het ingewikkelde aanvraagproces veel mensen ervan weerhoudt om de financiële hulp te krijgen waar ze recht op hebben. Het systeem is weinig toegankelijk. Soms voelt het bijna alsof het je tegenwerkt – alsof ze niet willen dat je het geld krijgt.’

Naam: Tanima Nimaga (27)
Thuisland: India

‘Financiële ondersteuning was de belangrijkste factor bij mijn studiekeuze. Ik kom oorspronkelijk uit India en doe momenteel een onderzoeksmaster filosofie, die volledig wordt gefinancierd via het Radboud Encouragement Scholarship. Dit betekent dat mijn collegegeld wordt betaald voor de duur van het programma, en dat mijn immigratiekosten en de kosten van mijn visum, verblijfsvergunning en studentenverzekeringspakket allemaal zijn gedekt. Daarnaast ontvang ik een stipendium van 960 euro per maand voor mijn levensonderhoud.

‘Geld opzijzetten voor noodgevallen zit er niet echt in’

Omdat er per faculteit slechts een beperkt aantal plaatsen beschikbaar is, is het aanvragen van een studiebeurs een zeer competitief proces. Ik kreeg de enige Encouragementbeurs die beschikbaar was voor de Faculteit der Filosofie, Theologie en Religiewetenschappen. En je moet er natuurlijk wel wat extra werk voor doen: naast je aanvraag voor de master moet je een aparte aanvraag
indienen voor de beurs.

De studiebeurs dekt veel kosten, maar toch zit ik af en toe krap. Geld opzijzetten voor noodgevallen zit er niet echt in. Eén manier om wat extra geld te sparen, is er een baan bij te nemen, maar als niet-Europees staatsburger moet je dan eerst een werkvergunning aanvragen, en dat kost tijd. Ook moet je een Nederlandse basisziektekostenverzekering hebben om te mogen werken, maar de premie daarvan wordt niet door de studiebeurs gedekt.’