Studenten Kiki Kolman en Job Veltman beraden zich na de drukke actieweek van Changing Perspective alweer op nieuwe plannen. ‘Er verandert niets zonder druk van onderaf.’

Op een groots aangekondigde manifestatie van actiegroepen WOinactie en Changing Perspective tegen de bezuinigingspolitiek van onderwijsminister Ingrid Van Engelshoven waren maandagmiddag zo’n 150 betogers aanwezig. De rest van de week werden verschillende openluchtcolleges gehouden op de campus.

Flexcontracten

Studenten Kiki Kolman en Job Veltman van de actiegroep Changing Perspective kijken tevreden terug op de actieweek. ‘Voor onze mailinglijst hebben we een honderdtal mensen verzameld, maar nog veel meer mensen dragen een rood vierkantje en zijn ons hun steun komen uitspreken.’

Job: ‘Onze taak is om te laten zien dat manifesteren zin heeft. In de meeste faculteiten weten ze ondertussen wie we zijn, maar bijvoorbeeld bij geneeskunde hebben we nog iets te winnen.’

Kiki: ‘Toch hebben we al iets veranderd: docenten en zeker ook studenten zijn zich bewuster geworden van de problemen aan de universiteit. Mensen vinden elkaar en dat is waardevol. Hopelijk heeft het college van bestuur ons ook gehoord.’

Hoewel WOinActie breed gedragen wordt, waren er ‘slechts’ 150 aanwezigen op de manifestatie.

Job: ‘Changing Perspective bestaat nog niet lang, dat zal nog moeten groeien. Het protest moet nog verdiepen en verbreden. In het begin was er weinig enthousiasme voor ons, maar ondertussen weten mensen wie we zijn en waar we voor staan.’

Kiki: ‘Veel docenten steunen de acties, maar durven zelf niet mee te betogen omdat ze met flexcontracten werken. Jammer, maar daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Daarnaast konden veel studenten en docenten ironisch genoeg niet aanwezig zijn omdat ze te druk waren. Maar vergeet ook niet dat dit een van de grootste Nijmeegse studentenprotesten in jaren was.’

In hoeverre valt Changing Perspective samen met WOinActie?

Kiki: ‘De agenda van WOinActie is landelijk en vanuit strategisch oogpunt erg beperkt: iedereen is tegen bezuinigingen. Dat is slim, want zo krijg je een groot draagvlak. Maar bij Changing Perspective vinden we dat er meer moet gebeuren. We willen niet enkel dat er meer geld naar hoger onderwijs gaat, we hebben ook een omslag nodig van de cultuur waarbinnen geld wordt besteed. Denk aan toegankelijkheid, huisvesting en diversiteit, drie thema’s waar we deze week openluchtcolleges over hebben georganiseerd.’

Job: ‘We willen ons niet alleen tot de onderwijsminister richten, maar ook tot de eigen universiteit. Het is leuk dat collegevoorzitter Daniel Wigboldus een rood vierkantje opspeldt, maar het college van bestuur heeft ook een verantwoordelijkheid in de flexibele contracten van werknemers.’

Kiki: ‘De universiteit is een leerfabriek geworden. De output is het enige wat telt. Onderzoekers moeten zoveel mogelijk papers schrijven, bij studentenquêtes wordt enkel nog naar de cijfers gekeken en iedereen moet zo snel mogelijk afstuderen. Het is een beetje gemakkelijk om dat puur als een landelijk probleem te zien.’

Waarom proberen jullie jullie eisen niet via de medezeggenschap door te drukken?

Kiki: ‘De medezeggenschap is continu in gesprek met het college van bestuur. Dat is waardevol, maar wij gaan nog een stapje verder. Er waren afgelopen maandag heel wat leden van de USR- en de OR-fractie op de manifestatie.’

‘Wij gaan nog een stapje verder dan de medezeggenschap’

Job: ‘We willen onze klachten bij de medezeggenschap onder de aandacht brengen. En onze acties kunnen het draagvlak van de medezeggenschap vergroten. Het CvB ziet nu dat veel meer studenten achter onze kritiek staan. Er verandert niets zonder druk van onderaf.’

In Amsterdam bezetten boze studenten vandaag het P.C. Hoofthuis. Moet het college van de Radboud Universiteit zich zorgen maken over het Berchmanianum?

Kiki: ‘Het is een drukke week geweest. We moeten in de eerste plaats een beetje bijkomen en ons opnieuw organiseren met alle mensen die zich deze week hebben aangesloten. Het protest gaat zeker voort. Dit was nog maar een begin, er zullen nog heftigere acties aankomen. De manier waarop hangt af van de actiebereidheid. Enkel met collectieve actie kunnen we iets veranderen.’

Job: ‘En denk niet alleen aan hard protest. Met een researchgroepje onderzoeken we bijvoorbeeld de verschillende geldstromen van de universiteit. Dat moet helpen om onze argumenten nog beter te onderbouwen.’

Kiki: ‘De Nederlandse studentenbeweging krijgt een steeds breder draagvlak. Wij hebben nauw contact met de manifesterende studenten in Groningen, Amsterdam, Utrecht en Maastricht. Op onze Facebookpagina hebben we onze sympathie voor de bezetters van het PC Hoofthuis al uitgesproken.’