Van 30 mei tot en met 2 juni kunnen studenten stemmen voor de Universitaire Studentenraad (USR). Vox interviewt de lijsttrekkers van beide partijen. Mark Bunschoten van asap wil zich vooral inzetten voor een betere mentale en fysieke gezondheid van studenten.

In de Opleidingscommissie kwam Politicologiestudent Mark Bunschoten (21) erachter dat je als student ook veranderingen op de universiteit teweeg kunt brengen. Die medezeggenschap is voor de bachelorstudent nog steeds belangrijk. Daarom wil hij verder in de USR namens asap, het liefst met zoveel mogelijk zetels op zak.

Als lijsttrekker kom je normaal gesproken meteen de raad in. Wat wil je daar bereiken?

‘Mijn grootste doel is om de problemen en taboes rondom sociaal en fysiek welzijn te verminderen. Ze volledig doorbreken is wat utopisch, maar als we ze bespreekbaar kunnen maken en als studenten zich daardoor beter en veiliger voelen, ben ik al heel tevreden.’

Heb je daar concrete plannen voor?

‘Ik wil vooral het gesprek vanuit de universiteit stimuleren, want het moet duidelijker worden dat er vertrouwenspersonen en studentpsychologen zijn. Daarom moeten we een zorgkaart invoeren, waarop duidelijk staat aangegeven welke zorg er waar te vinden is. Zo kan je problemen al in een vroeg stadium aanpakken.’

‘We moeten onder andere inzetten op open boek-tentamens’

Wat trekt je zo aan in asap?

‘Onze partij is heel constructief én realistisch. Natuurlijk hebben we onze eigen plannen, maar we zitten uiteindelijk in de USR om iets te veranderen. Als we daarvoor bepaalde compromissen moeten sluiten, doen we dat. Dat vind ik slim, want zo bereik je iets. Maar asap heeft ook veel punten waar ik me gewoon goed in kan vinden, zoals die aandacht voor welzijn.’

Dat is een punt dat AKKUraatd ook in het programma heeft staan – net zoals bijvoorbeeld duurzaamheid en hybride onderwijs. Op welke manier onderscheiden jullie je?

‘Op de inhoud zijn we het inderdaad vaak eens. Het verschil zit ‘m in hoe we dat invullen. AKKUraatd is vaak idealistisch, waar wij juist realistisch zijn. Het is niet slecht om idealen te hebben – helemaal niet zelfs – maar de vraag is of het helpt om je hieraan te blijven vasthouden. Dat brengt je niet altijd dichter bij een oplossing.’

Over naar het verkiezingsprogramma. Tentamens moeten volgens jullie een leermoment zijn, geen afrekenmoment. Wat bedoelen jullie daarmee?

‘De universiteit zet nog te veel in op “ouderwets” tentamens maken: je leert een rijtje uit je hoofd, gaat naar het tentamen, vinkt een paar bolletjes aan en je hebt het vak gehaald. Maar wat heb je daar nou uiteindelijk aan? We moeten onder andere inzetten op open boek-tentamens, waarbij het gaat om de beheersing en toepassing van de stof in plaats van de reproduceerbaarheid.’

Dat lijkt wat onhaalbaar voor docenten.

‘Zoiets is inderdaad niet voor elk tentamen of elk vak mogelijk, dus dat moet in goed overleg met opleidingen en examencommissies worden geregeld. Dat overleg gebeurt nu echter nog niet genoeg, terwijl we in coronatijd zagen dat opleidingen heel creatief kunnen zijn met toetsing. Het is belangrijk dat we daar lessen uit halen.’

‘De vraag is hoe houdbaar zo’n massaal college nog is’

Ook belangrijk volgens jullie: meer groen in plaats van grijs op de campus. Dat staat toch ook al in het Campusplan?

‘Klopt. De universiteit zegt er wat aan te gaan doen en dat is fijn, maar het is nog wel afwachten hoe het allemaal uitgevoerd gaat worden. Daarnaast zijn er nog veel meer dingen die we kunnen doen. Neem de fietsenstallingen onder het Thomas van Aquinogebouw en De Refter. Bijna niemand weet dat die er zijn, terwijl de bovengrondse stallingen altijd vol staan. Als studenten in kelders gaan parkeren, kunnen we de bovengrondse stallingen op de campus vervangen door groen.’

De woorden ‘hybride onderwijs’ komen veel terug in het programma. Is het hoorcollege volgens jullie verleden tijd?

‘Nee, we zijn geen voorstander van het vervangen van fysiek onderwijs door online onderwijs. We zien het als een mooie aanvulling – want het biedt flexibiliteit – maar we willen er zeker niet vanaf. De vraag is wel hoe houdbaar zo’n massaal college nog is. Studenten komen daar bijna niet meer voor naar de campus, dus moet je je gaan afvragen hoe je dat aantrekkelijker gaat maken. Want samen studeren is heel waardevol.’

Nu eerst campagne voeren. Klaar voor?

‘Zeker. Alles mag eindelijk weer fysiek, dus kunnen we op de campus in gesprek gaan met studenten. Ik hoor graag wat er speelt en wat er veranderd moet worden. Misschien kunnen we niet iedereen tijdens zo’n gesprek overhalen om op ons te stemmen, maar ik hoop vooral dat iedereen gáát stemmen. De opkomst was vorig jaar 19 procent. Dat moet veel hoger.’