Binnen anderhalve maand staat Bart Kiemeney aan de start van de Tour de France om geld in te zamelen voor kankeronderzoek. De conditie is goed, maar vrij van zorgen is de hoogleraar niet. ‘Als ik maar niet opnieuw door mijn rug ga.’

Een zondagochtend in het Brabantse dorp Haps. In zijn tuin sleutelt hoogleraar Bart Kiemeney nog even aan de fiets waarmee hij op 5 juli aan de start van de Tour de France staat. Op de binnenkant van het frame blinkt zijn naam naast een Nederlands vlaggetje.

‘Mijn zondagse fiets moet wel in orde zijn’, zegt hij. ‘De profrenners van het United Emirates Team rijden op hetzelfde frame, maar zij hebben er beter materiaal op dan ik.’ Om niets aan het toeval over te laten, neemt Kiemeney nog een reservefiets mee naar Frankrijk.

Binnen minder dan twee maanden is het zover. Kiemeney zal alle etappes van de Tour rijden, steeds een dag voor het profpeloton dat doet: van Brussel naar Parijs, met een omweg via de Vogezen, de Alpen en de Pyreneeën, goed voor 3.500 kilometer in totaal.

Rondje IJsselmeer

Tot dan moet Kiemeney zoveel mogelijk kilometers zien te maken. ‘Normaal werk ik op zaterdag, maar nu moet ik echt wel de fiets op. Je bent dan toch altijd weer drie of vier uur kwijt.  Ik loop hopeloos achter met mijn werk.’

De langste tocht in de voorbereiding tot nog toe was 270 kilometer: een rondje IJsselmeer, daags voor de Afsluitdijk sloot voor een groot onderhoud. ‘Leuk dat het nog even kon. Met een groep fanatieke fietsers haalden we een gemiddelde van dertig kilometer per uur.’

In zijn voorbereiding op de Tour probeert Kiemeney zoveel mogelijk klimmetjes mee te pakken. Omdat dat in Nederland niet altijd makkelijk is, gaat hij volgende week na een congres in Turijn samen met een vriend enkele dagen trainen in de Italiaanse Alpen. In juni volgt een fietsweekend in de buurt van het Duitse Winterberg. En op 26 mei is er Zeven voor Leven, de Nijmeegse Alpe d’HuZes.

Ook de eerste week van de Tour, waarin nog niet al te veel bergjes zijn opgenomen, is nodig om in vorm te komen. ‘De eerste dagen fietsen we toch nog een beetje op behoud. Als je elke dag voluit gaat, ben je na een week nergens meer.’

Ondanks alles blijft de fiets in de eerste plaats een hobby voor Kiemeney. Een trainer heeft hij niet, ervaring des te meer. ‘In lange tochten zal ik mezelf nooit over de rooie fietsen. Zonder op de teller te kijken weet ik hoe snel ik rijd en hoe hoog mijn hartslag is. Als je zoveel kilometers maakt, dan weet je dat wel.’

Pijnlijke rug

Zijn conditie mag dan geen probleem vormen, vrij van zorgen is Kiemeney niet. Begin april ging hij door zijn rug, waardoor hij noodgedwongen moest afzeggen voor de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. ‘Mijn onderste wervel is verschoven ten opzichte van mijn heiligbeen. Dat levert heel wat klachten op. Soms voel ik geen kracht meer in mijn benen. Dan rijden de jongens van mijn eigen clubje me op elk viaduct uit het wiel. In de bergen is dat een immens nadeel.’

Inmiddels gaat het beter, als Kiemeney maar iedere avond trouw zijn buik- en rugspieroefeningen doet. ‘Het enige wat ik kan doen is de boel stabiliseren. Als ik nog een keer door mijn rug ga, dan is het wel over.’

Al meer dan 200 mensen hebben geld gestort voor de actie van Bart, in totaal goed voor zo’n 12.000 euro. Het enthousiasme van Kiemeney heeft andere mensen ertoe aangezet om de Vierdaagse te lopen voor het Radboud Oncologie Fonds. De hoogleraar is er blij mee, al leveren de donateurs ook extra druk op. ‘Als ik zou moeten afhaken door fysieke klachten, zou ik het gevoel hebben dat ik iedereen immens teleurstel. Opgeven past sowieso niet zo bij mij. Maar als het echt niet anders kan, dan moet het wel. Al ligt de drempel nu wel hoger dan wanneer niemand gedoneerd had.’

Doneren voor de Tour van Bart kan via deze link.