De nieuwe theaterzaal C bracht zaterdagavond het ultieme wat een cultuurpodium mag presenteren: een opera. Universiteitswoordvoerder Martijn Gerritsen speelde een van de hoofdrollen in de kameropera Carmen van amateurgezelschap Aerophone. ‘Het geluid op de speelvloer is wat droog.’

Kameropera Carmen van Bizet, gebracht in een eigentijds decor, beleefde zaterdagavond in zaal C zijn derde voorstelling (van de vier). Gerritsen speelde voor een thuispubliek, ‘wat maakt dat je het extra goed wilt doen’. Geen sinecure in een opera en al helemaal niet met een Franstalige tekst.

‘Iedere noot die je zingt in zo’n klassiek stuk wil je goed laten klinken’, zo verwoordt Gerritsen de uitdaging van het optreden. Dat zaterdag met glans slaagde en werd bekroond met een staande ovatie van de volle zaal. Gerritsen blijft er bescheiden onder, en wijst met name op de prestaties van de twee echte hoofdrollen, naast die van de pianist. ‘Ze zijn weliswaar amateurs, maar beter dan menig professional’, aldus Gerritsen.

Staande ovatie

De vuurdoop van zaal C krijgt wat Gerritsen betreft een ruime voldoende. ‘De akoestiek is heel goed, in elk geval voor het publiek.’ Minder is het wat droge geluid op de speelvloer, zo luidde het ’s middags bij de repetitie. ‘Je krijgt weinig terug van de klank die je maakt’, zegt Gerritsen. ‘Het is alsof je staat te koken zonder dat je tussentijds kunt proeven.’ Ook zou een eigen vleugel niet misstaan in C, vindt hij. De piano zaterdagavond was gehuurd. ‘Niet slecht, maar onze laatste voorstelling zondag in Amsterdam was muzikaal misschien wel de beste, mede dankzij de piano.’

Gerritsen werd via de klassieke zangles gevraagd een keer mee te doen aan een opera, en het smaakt naar meer. Dat er een nieuwe opera komt is zeker, maar welke is nog onbekend. ‘Ik heb meer opera’s gespeeld dan zelf gehoord. Een kenner ben ik niet, dus ik heb nog geen echte voorkeur.’