‘Zaten we nu maar in de pub in Oxford’, verzucht één van mijn klasgenoten vanuit haar kamer in Noord-Engeland. Naast haar liggen wat studieboeken op het bureau, niet bepaald een pubsfeer. Vandaag is een gekke dag. Vandaag zou eigenlijk, in een wereld zonder corona, onze allerlaatste dag van het studiejaar zijn. Vandaag zouden we vieren dat we onze scripties hadden ingeleverd, dat we vakantie hadden, en dat we eindelijk, na een jaar hard werken, onze master hadden volbracht.

Al ver voor corona hadden we onze zomerweken in Oxford uitgedacht. Eerst zou er de conferentie zijn, waar we onze scripties mochten presenteren. Dan de laatste dag, samen uit eten, zomeravonden bij de Thames. In de eerste week van de vakantie stonden al gala’s in de collegetuinen gepland: de traditionele Oxfordse commemoration balls, compleet met fancy drankjes en lange jurken. Dat de tickets veel te duur waren, maakte voor even niet uit. Afstuderen van Oxford doe je maar één keer.

‘We zijn allemaal toe aan een zomer zonder studieboeken en scriptiestress’

Maar in plaats van in de pub zitten we nu thuis. Over Zoom vieren we vandaag niet dat we onze scripties hebben ingeleverd, maar bespreken we hoe we ze überhaupt nog gaan schrijven. Het einde van het collegejaar is nog niet in zicht: vanwege corona hebben we bijna twee maanden uitstel gekregen voor onze deadlines. Zo kunnen we ondanks gesloten bibliotheken, onbereikbare archieven en afgelast veldwerk alsnog afstuderen.

Dat uitstel is fijn, natuurlijk, maar het betekent ook: de hele zomer doorwerken. Onze vakanties staan in de ijskast, en dat knaagt. Sinds de start van het studiejaar hebben we geen echte pauze gehad – alle ‘vakanties’ zaten vol met deadlines – en het Oxfordse studiejaar is zwaar. Op mijn scherm zie ik vermoeide gezichten. Volgens mij zijn we allemaal toe aan een zomer zonder studieboeken en scriptiestress.

‘Wees niet te hard voor jezelf, neem af en toe ook vrij’, drukt onze docent ons via Zoom op het hart. ‘Die scriptie gaat heus wel lukken.’ Mijn studiegenoten en ik knikken braaf mee, maar ondertussen hangt die deadline boven ons hoofd. Met een vriendin bespreek ik een dag later het dilemma: doorwerken of toch even vrij nemen? Die middag hak ik de knoop door. Een paar dagen op vakantie, dat moet kunnen – afstuderen komt daarna wel weer.

Lees alle columns van Lara Maassen