In oktober maakte Vox drie portretten van vluchtelingen die in het net gebouwde kamp Heumensoord kwamen wonen. Nu de opvang dicht is, zoeken we ze opnieuw op. Syriër Alaa woont nu in Zeewolde, samen met zijn vrouw en drie kinderen. 'We zijn heel erg blij hier te zijn.'

Onder het motto ‘kom in verzet’ sprak PVV-leider Geert Wilders afgelopen september onder meer de gemeenteraad van Zeewolde toe. De gemeente had het plan opgevat om een azc te bouwen voor 900 mensen. ‘Gekkenwerk. Zeewolde moet Zeewolde blijven’, zei Wilders toen. Het asielzoekerscentrum in het polderstadje aan het water van de Wolderwijd is er toch gekomen, zij het voor 600 personen. Twee maanden geleden hebben de eerste vluchtelingen er hun intrek genomen. Eén van hen is Alaa, die er samen met zijn vrouw en drie kinderen een appartement deelt met een andere familie, eveneens uit Syrië.

Of Zeewolde daadwerkelijk is veranderd door Alaa en de andere asielzoekers, is de vraag. Alaa wijst naar buiten, waar uitgestrekte graslanden te zien zijn. ‘Het is zeven kilometer naar het dorp’, zegt hij. Het asielzoekerscentrum ligt nogal achteraf, om een understatement te gebruiken. Gelukkig heeft hij zijn fiets laten overkomen uit Heumensoord, zodat hij af en toe naar het dorp kan fietsen. ‘Goed voor het lichaam’, lacht hij terwijl hij zijn hand op zijn buik slaat, ‘maar ideaal is het natuurlijk niet.’ Zijn vrouw Iman heeft in Nederland ook leren fietsen. ‘In Syrië fietsen vrouwen niet’, zegt zij.

Alaa heeft zijn korte haren en snor ingewisseld voor lange haren en een driedagenbaardje – het maakt hem jonger. Hij is oprecht blij met het Nijmeegse bezoek. ‘De mensen in Nijmegen zijn zo aardig. Als er iets met de kinderen was, stonden er altijd mensen klaar om ons te helpen.’ Alaa en zijn vrouw hebben verschillende vrienden overgehouden aan hun tijd in Nijmegen, onder wie één van de beveiligers van Heumensoord. ‘We hebben een verzoek ingediend bij het COA om terug naar Nijmegen te mogen.’ De Vox-verslaggever wordt op het hart gedrukt niet naar huis te gaan voordat hij een Syrische maaltijd achter de kiezen heeft.

Bombardementen
Alaa en zijn vrouw woonden in de stad Binnish, een regio in Noord-Syrië waar de regering van president Bashar al-Assad weinig grip op heeft. Deze week nog, op dinsdag, zijn daar bombardementen geweest. ‘De Russen bombarderen daar veel’, zegt Amin. Ze vertelt dat ze uit een bekende familie komt. ‘Mijn neef is een hooggeplaatste leider van de oppositie.’ In 2011, aan het begin van de oorlog, vluchtten Alaa en Amin met hun kinderen het land. Via omzwervingen in Europa kwamen ze in september 2015 aan in Nederland. Een maand later opende Heumensoord.

Terugdenken aan de oorlog doen Alaa en Amin liever niet. Het schuilen in de kelder tijdens bombardementen, de angst: het is moeilijk om te vergeten. Op televisie wijst Freek Vonk ondertussen enthousiast naar een groep apen en een olifant. De kinderen kijken aandachtig. Alaa en Amin kijken naar de kinderen. ‘We zijn heel erg blij hier te zijn.’