Een vacature bij religiestudies leidt tot verontwaardigde reacties op Twitter. De openstaande positie, die van hoogleraar voor één dag in de week, is namelijk onbetaald. De plaatser van de vacature is zich van geen kwaad bewust.

Als je door het vacatureovericht van de universiteit scrollt lijkt het een baan als vele andere: een bijzonder hoogleraarschap ‘feminisme en Christendom’ bij religiestudies, voor één dag in de week. Toch onderscheidt de vacature zich van de rest: ‘This is an unpaid position’.

Die conditie schiet verschillende mensen in het verkeerde keelgat. ‘Hoe durf je’, schrijft bijvoorbeeld cultuurhistorica Evelyne Verheggen op Twitter. ‘We hebben een nieuw dieptepunt bereikt’, vindt Sanne Frequin, docent kunstgeschiedenis aan de universiteiten van Leiden en Utrecht. Het klinkt alsof je gratis college mag komen geven en in ruil daarvoor een hoogleraarstitel krijgt, vindt ze.

De hoogleraarspositie is in het leven geroepen in samenwerking met het Catharina Halkes Fonds. Dat fonds ‘stimuleert onderzoek en onderwijs op het gebied van gender en religie’. Saillant detail: naamgever Catharina Halkes (1920-2011), was zeer actief binnen de vrouwenbeweging, met name op het gebied van feminisme binnen het geloof. Ze werd er hoogleraar mee in Nijmegen. Dat een baan in haar naam – en waar naar verwachting voornamelijk vrouwen op zullen solliciteren – onbetaald is, is op zijn minst opmerkelijk te noemen.

Carrièresprong

Dat valt wel mee, reageert Cristoph Hübenthal desgevraagd. Hübenthal is hoogleraar Systematische Religiewetenschap en degene die de vacature plaatste. ‘Het is niet ongebruikelijk dat dergelijke posities onbezoldigd zijn. Daar hebben we er binnen onze faculteit meer van.’ Het idee is dat jonge, getalenteerde wetenschappers op deze manier de kans krijgen om een carrièresprong te maken, legt hij uit. ‘Je krijgt alle rechten die bij het hoogleraarschap horen, zoals promotierecht en de mogelijkheid om bepaalde beurzen aan te vragen.’ Alleen het salaris van een hoogleraar ontbreekt.

Meestal komen er wetenschappers af op zulke posities die elders al een aanstelling hebben, voegt hij toe, bijvoorbeeld als universitair docent. Zij worden dan door hun werkgever voor een dag in de week vrijgesteld om in Nijmegen hoogleraar te zijn.

Elders op de campus lopen ook verschillende bijzonder hoogleraren rond wier leerstoelen gecreëerd worden door externe organisaties, zoals Philips of het RIVM. Zij financieren die universitaire posities meestal ook, in tegenstelling tot het Halkes Fonds. Hübenthal: ‘Dit soort fondsen heeft niet zo veel geld.’