REDACTIONEEL – Bijna twee weken houden studenten het grasveld rondom het Montessorigebouw bezet. Daar verslag van doen is niet altijd makkelijk, merkten we op de redactie van Vox.

Een verrassing was het natuurlijk niet, dat in navolging op Amsterdam en Utrecht ook in Nijmegen studenten in actie zouden komen voor de Palestijnse zaak. Ook de Radboud Universiteit heeft immers banden met Israëlische instellingen. Alsof de actievoerders zich wilden verzekeren van genoeg media-aandacht, zetten zij vorige week maandag hun tentjes recht onder de neus van de Vox-redactie op.

Schijnwerpers

Anderhalve week later weten we dat verslag doen van dit protest zo z’n uitdagingen en dilemma’s met zich meebrengt. Om er alvast een te noemen: waar besteed je als universiteitsblad aandacht aan, en wat laat je passeren? De actievoerende studenten hebben een duidelijke strategie: elke dag gaan ze een trede hoger op de escalatieladder. Woensdag hielden ze een sit-in in het Montessorigebouw, donderdag blokkeerden ze tien minuten de openbare weg en kon lijn 10 de Erasmuslaan niet op.

Op deze manier weten de demonstranten constant de schijnwerpers op zich gericht en voeren ze de druk op het college van bestuur op. Wij moeten onze beperkte capaciteit ondertussen verdelen en komen minder toe aan de potentiële impact van het Haagse coalitieakkoord, om maar wat te noemen.

De Nijmeegse demonstranten gaan niet zo ver dat de mobiele eenheid eraan te pas moet komen. Tot dusverre geen Amsterdamse taferelen hier. De universiteit is vooral druk met aangiftes van nachtelijke bekladdingen op gebouwen, maar het is niet gezegd dat die door studenten uit het kamp zijn aangebracht.

Twist

Een uitdaging van een heel andere orde bleek de verstandshouding tussen de media en de demonstranten. Zoals het een universiteitsblad betaamt, lieten wij aan het begin van het campusprotest alles uit handen vallen om verslag te doen. Ons liveblog en onze socialmediakanalen vulden zich bijna vanzelf, zo snel volgden de ontwikkelingen elkaar op.

Met name de foto’s werden niet met gejuich ontvangen door de actievoerders. Belangrijk twistpunt: de herkenbaarheid van de mensen die erop staan. Onze fotograaf werd door de actievoerders verweten zich intimiderend te gedragen met zijn lange lens, die hij veelvuldig op de demonstranten richtte.

‘Dit is een campusprotest dat zijn weerga in de afgelopen decennia niet kent’

Ik begrijp heus dat actievoerders graag anoniem blijven; wie zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt, kan tegenwoordig rekenen op stevige (online) tegenwind. Toch staat voor ons het maatschappelijke belang van de gebeurtenissen voorop. Dit is een campusprotest dat zijn weerga in de afgelopen decennia niet kent. Dat volgen wij op de voet.

Daar kwam bij dat ons vorige week voor de voeten werd geworpen dat we aan ‘racistische’ verslaglegging zouden doen. Dat vergt enige toelichting: op de eerste actiedag plaatsten wij een bericht in ons liveblog over het feit dat ook mensen van buiten de universiteit hun steun kwamen betuigen aan het studentenprotest. Zonder goed na te denken over welk beeld daarbij moest, pakte een redacteur in de heat of the moment een foto van de plank. Het betrof een foto van een actievoerder, die ook op onze social media terechtkwam.

Die man bleek al jaren student aan de Radboud Universiteit. Géén buitenstaander dus. Dom, dat hadden we moeten checken. Toen wij daarop werden gewezen, hebben we de foto verwijderd en een rectificatie geplaatst. Daarmee was de kous niet af: voor de actievoerders was het volstrekt duidelijk dat wij een associatie hadden gelegd tussen tekst (er doen ook buitenstaanders mee aan het protest) en foto (man van kleur).

Of daar misschien toch onbewuste vooroordelen een rol bij hebben gespeeld, valt niet te achterhalen. Hoe dan ook was het kwaad geschied en kon onze ‘intimiderende’ fotograaf de dagen daarna rekenen op een speciale behandeling: tijdens demonstraties werd hij constant geschaduwd en probeerden actievoerders hem het werk onmogelijk te maken door keffiyehs of paraplu’s voor zijn lens te houden. Overigens klaagden ook andere media over de opstelling van de demonstranten.

Lessen

Na een aantal gesprekken – met excuses over en weer – lijkt de ergste kou nu uit de lucht. Als de storm is gaan liggen zullen wij onze lessen trekken uit deze weken van oproer. Wij, de media, moeten ons bijvoorbeeld nog bewuster zijn van hoe onze verhalen en foto’s overkomen op ons publiek. Dat vergt een kritische en zorgvuldige houding. We moeten ons bewust zijn van (onbewuste) vooroordelen die elk mens heeft, wij dus ook.

De actievoerders op hun beurt zullen hopelijk inzien dat de spelregels van de journalistiek er niet voor niks zijn. Onafhankelijke media kun je niet sturen of aan banden leggen. Die laat je gewoon hun werk doen.