Studente en Vox-medewerker Isabelle Geoffroy wandelt dit jaar voor het eerst de Vierdaagse. De hele week houdt ze een dagboek bij waarin ze terugblikt op de 160-kilometer lange reis, met vandaag deel 1: de dagen in de aanloop naar de (uitgestelde) start.

Ik was altijd al dol op wandelen. In Kopenhagen, waar ik ben opgegroeid, fietsen de meeste mensen overal naartoe, maar ik niet; als het kan, ga ik lopen. Waarom? Omdat wandelen eigenlijk geweldig is, als je d’r over nadenkt. Het is een activiteit waarbij ik m’n lichaam beweeg, het zonnetje meepak, en m’n gedachten op de vrije loop kan laten. Wandelen heeft me naar zoveel plekken gebracht: bossen, stranden, steden, bergen en zelfs per ongeluk snelwegen! Maar ik besefte pas echt hoe belangrijk wandelen voor me was toen ik naar Nijmegen verhuisde.

Toen ik in de zomer van 2020 aan de Radboud Universiteit ging studeren, begon mijn eerste jaar dankzij de pandemie ietwat anders dan ik verwachtte. Het zat vol met online lessen, gesloten sportscholen, en stille avondjes.

‘Toen ik van de Vierdaagse hoorde, wist ik dat ik mee moest doen’

Hierdoor werd wandelen als nooit tevoren datgene wat mij door de dag heen sleepte. Door het wandelen leerde ik nieuwe vrienden kennen waarmee ik samen de stad verkende. Maar meestal ging ik ’s avonds alleen op pad. Al lopend belde ik mijn vrienden van thuis, luisterde muziek, en deed alsof alles weer ‘normaal’ was – alsof er geen lockdown te bekennen was.

Dus toen ik van de Vierdaagse hoorde, wist ik dat ik mee moest doen. In januari kocht ik een stevig paar wandelschoenen; in februari gaf ik me op voor de loting; in maart wist ik een vriend uit Denemarken zo ver te krijgen mee te doen; in april trainde ik voor het eerst . En overmorgen, een dagje later dan gepland, gaat de tocht dan eindelijk beginnen.

Ik heb veel kilometers gemaakt sinds mijn inschrijving: in totaal al meer dan 500 – en ik sta te popelen om op woensdag te beginnen, zeker na de extra 24-uur wachttijd. Aan de ene kant sta ik vol verwachtingen, maar aan de andere kant weet ik eigenlijk niet wat ik van de komende vier dagen kán verwachten. Op de vooravond van de Vierdaagse – of beter gezegd driedaagse – voel ik heel veel verschillende dingen, maar bovenal ben ik opgewonden, nerveus en klaar voor het avontuur!