Het is nogal een verantwoordelijkheid: mentor zijn tijdens de intro. Opeens krijg je kinderen van zeventien of achttien onder je hoede die jij de week van hun leven moet bezorgen. Alle intromama's en -papa's krijgen dan ook een hele dag training, gegeven door ervaringsdeskundigen die afgelopen weekend al werden klaargestoomd.

Introcest: wat mag wel en wat niet? Is het geoorloofd dat twee ouders binnen de groep het met elkaar doen? De meeste studenten gaan in het ja-kamp staan. Maar, vinden ze, de sfeer mag er niet onder lijden. ‘Je wilt geen vechtscheiding’, merkt iemand op.

Zo’n 35 studenten zijn dit weekend bij elkaar op het terrein van scouting Paul Kruger aan de Sophiaweg. Ze zijn geen mentoren, maar mentoren van de mentoren. Ofwel: zij zijn het die de intromama’s en -papa’s volgende week in één dag klaarstomen voor hun mentorschap. Hier leren ze manieren (zoals een ja/nee-kamp) om dat te doen.

Gezelliger

Emiel Helmink (31), voormalig student en mentor en nu aardrijkskundeleraar, is de oppertrainer. ‘Eigenlijk begint de introductie nu al voor deze studenten’, zegt hij. ‘We proberen ze vast in de sfeer te brengen.’

De locatie draagt daar aan bij, hoopt hij. Voorheen werden de voorbereidingsdagen gewoon op de campus gehouden, maar deze plek in het bos is intiemer en gezelliger. Helmink loopt al een paar jaar mee.

Het bestuur van de universiteit vindt het belangrijk dat er tijdens de intro aandacht is voor thema’s als eenzaamheid, alcohol- en drugsgebruik en introrelaties. ‘Dus hebben die onderwerpen prioriteit bij de mentorentraining’, aldus Helmink.

Alle begeleiders hebben zelf ooit de intro gevolgd en zijn een of meerdere keren mentor geweest. Ze weten dus waar ze het over hebben.

Abdullahi Ali (student Kunstmatige Intelligentie) is voor het tweede jaar op rij mentorenbegeleider. ‘We werken veel met casussen’, vertelt hij. ‘Een minderjarig kind drinkt bijvoorbeeld een biertje. Wat is dan je verantwoordelijkheid als mentor?’

In dergelijke situaties moet de mentor op de hoogte zijn van de wetgeving en van wat de universiteit belangrijk vindt. Het is dus niet zo dat een intromama meteen het biertje moet wegpakken van haar kind. ‘Er zijn verschillende antwoorden mogelijk. Daar praten we dan met de mentoren over.’

Namenspelletje

Iets waar je als mentor altijd oog voor moet hebben, is dat er binnen de groep geen mensen buiten de boot vallen. ‘Het mooist is het als deelnemers tijdens de intro al wat vrienden maken, met wie ze het eerste jaar mee in kunnen gaan’, zegt Ali. De allereerste kennismaking is cruciaal. Een namenspelletje is dus méér dan een namenspelletje. ‘Op zo’n moment moet meteen het ijs worden gebroken.’

De verschillende soorten kennismakingsspelletjes leggen de begeleiders volgende week voor aan de mentoren, zodat die er tijdens de intro mee aan de slag kunnen.

Buiten bij de vuurplaats op het scoutingterrein gaat het nog altijd over introcest. Relaties tussen de kinderen onderling, mag dat? ‘Ja’, vindt iemand – en ze gaat uiterst links in het ja-kamp staan. ‘Zij zijn niet verantwoordelijk voor de sfeer binnen de groep. Mentoren wel.’ Maar, zegt een ander, het is ook je rol als mentor een kind enigszins te beschermen. Stel dat een meisje dronken is en iets gaat doen wat ze anders nooit zou doen, dan kun je haar daar toch ten minste op wijzen.