Voor promovendus Robbert Rademakers is het persoonlijke contact met studenten misschien nog wel belangrijker dan onderzoek of lesgeven. Onlangs won hij een prijs voor de manier waarop hij lesgeeft en contact houdt met studenten tijdens de coronacrisis. 'We moeten elkaar door deze moeilijke periode heen slepen.'

Hij snapt dondersgoed hoe studenten zich voelen in deze lastige periode. Rademakers, 26 jaar oud en promovendus aan de faculteit der Managementwetenschappen, vergelijkt het graag met het begin van zijn promotietraject, toen hij ook tegen de nodige moeilijkheden aanliep. ‘Ik was 22 toen ik begon en voor mijn gevoel zat mijn studententijd er plotsklaps helemaal op. Mijn sociale leven was ineens grotendeels weg: onderzoek doen betekent dat je soms dagenlang alleen zit te werken. Ik was een tijd niet gelukkig en twijfelde eraan of ik wel de juiste keuze had gemaakt.’

Gesprekken met zijn begeleider hielpen Rademakers er toen uiteindelijk doorheen. Inmiddels haalt hij weer veel plezier uit zijn onderzoek en het geven van colleges. ‘Maar aan het begin was het niet altijd even makkelijk’, zegt Rademakers. ‘Vandaar dat ik studenten nu ook goed begrijp: hele dagen sociaal geïsoleerd zijn gaat je niet in de koude kleren zitten.’

Laagdrempelig

Al in maart vorig jaar, toen de eerste lockdown in aantocht was, stuurde Rademakers een mail naar zijn studenten waarin hij aangaf dat zij zich bij hem konden melden als ze ergens tegen aanliepen. In september en recentelijk, bij de start van het tweede semester, deed hij hetzelfde. Ook stelde hij een digitaal ‘open office uurtje’ in, waarin studenten via zoom langs konden komen om laagdrempelig een praatje te maken.

‘Op mijn digitale inloopuur komen zo nu en dan studenten af, daar ben ik blij mee. Ook heb ik met een aantal studenten intensief contact gehad over hun problemen.’ Over de aard van hun problemen wil Rademakers in verband met privacy niets zeggen. ‘Er zaten mensen bij die ontzettend heftige dingen hebben meegemaakt de laatste maanden. Voor hen wil ik een luisterend oor bieden en helpen waar mogelijk.’

‘Als iemand vaker afwezig is, stuur ik een mailtje om te informeren hoe het gaat’

Volgens Rademakers is het belangrijk dat je als docent actief informeert naar de mentale gezondheid van je studenten. ‘Ik hou zelf goed bij hoe vaak studenten naar colleges komen. Als iemand vaker afwezig is dan stuur ik een mailtje om te informeren hoe het met die persoon gaat. Het kan natuurlijk zijn dat hij of zij simpelweg het nut niet inziet van een college of denkt: ‘ik luister het wel terug’. Ik geef eerlijk toe dat ik als student ook niet naar alle colleges ging. Maar ik vind het belangrijk om zeker te weten dat er niet meer speelt.’

Topje van de ijsberg

Mede dankzij zijn inzet won Rademakers recentelijk de Universitaire Onderwijsprijs voor talent. De jaarlijkse prijs wordt universiteitsbreed uitgereikt aan de beste jonge onderwijzer. Met name zijn persoonlijke aandacht voor studenten maakte dat Rademakers de prijs dit jaar won. Op 18 maart is de officiële uitreiking.

De promovendus is blij met de prijs, maar daar is het hem niet om te doen. Hij doet het voor de studenten en hun welzijn. ‘Sociale problemen zijn net als een ijsberg, alleen het topje steekt boven het water uit’, vertelt hij. ‘Soms zie je ze zelfs helemaal niet. Het is een lastig periode, we moeten elkaar er doorheen helpen. Gedeelde smart is halve smart, zeg ik altijd.’

‘Gedeelde smart is halve smart, zeg ik altijd’

Aan de prijs is een bedrag van 2000 euro verbonden dat Rademakers in onderwijs mag steken. Dat geld gaat hij -hoe kan het ook anders- gebruiken om iets voor de studenten te doen. ‘We gaan normaal gesproken altijd op excursie naar het Europees Parlement in Brussel. Maar door de crisis gaat dat al twee jaar niet door. Zodra er weer meer mogelijk is, haal ik Brussel naar de campus. Ik wil een symposium organiseren met sprekers, workshops en een Belgisch biertje na afloop. En dat allemaal geheel coronaproof natuurlijk.’