Jaarlijks worden op 4 mei in Nederland alle oorlogsslachtoffers herdacht. Wat voorheen een herdenking was voor slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog kreeg inmiddels een bredere betekenis. Vox-verslaggever Sebastiaan Vlamings vroeg zich af hoe de Nijmeegse studenten herdenken.

Iets voor acht uur klinkt het Taptoesignaal waarna het volgestroomde Keizer Traianusplein 2 minuten in stilte gehuld is. Het lijkt dit jaar drukker dan voorheen. Zeker nu de generatie die de Tweede Wereldoorlog meegemaakt heeft steeds kleiner wordt, lijkt het dat de belangstelling weer toeneemt. Ook onder studenten. Wat betekent het voor de studenten die hier staan?

Jim Koek (student burgerlijk en fiscaal recht) & Fleur Kossen (afgestudeerd in Nederlands recht)
Jim: ‘Wij gaan ieder jaar, ik denk dat het erg belangrijk is dat de boodschap van vrijheid doorgegeven wordt. Vrijheid bereik je ook door te leren hoe belangrijk het is. Jaarlijks herdenken helpt daar bij.’ Beiden zijn het erover eens dat vrijheid een onbetaalbaar goed is. Mensen die hiervoor vochten verdienen herdacht te worden. Daarnaast moet het ook zeker gevierd worden. Fleur: ‘Wij hadden thuis rond deze dagen altijd oorlogsveteranen in huis, daarvan heb ik altijd geleerd dat je na het herdenken meteen de vrijheid moet gaan vieren, dus wij gaan een drankje doen.’

Klaas van Groesen (student geneeskunde)
‘Ik ga jaarlijks naar de herdenking met mijn dispuut (dispuut A.V.I.S., red.). Ik vind het ook mooi om te zien dat het voor veel disputen een traditie is om de herdenking bij te wonen. Zelf heb ik, zover ik weet, in de familie niemand die in omgekomen is in de Tweede Wereldoorlog. Maar het gaat natuurlijk om de symboliek. Zeker nu steeds minder mensen nog leven die de oorlog meemaakten, moet de herinnering in stand blijven. Daarom is herdenken juist nu zo belangrijk. Net zo belangrijk als op 5 mei je vrijheid vieren.’

Simon Pape (student geneeskunde)
‘Sinds ik in Nijmegen studeer, ga ik jaarlijks naar de herdenking. Het belang is me intussen duidelijk geworden. We mogen niet vergeten hoeveel mensen er voor onze vrijheid gestorven zijn. En tegenwoordig ook nog sterven. Dat het in ons eigen land geen oorlog meer is, betekent niet dat wat er in andere landen gebeurt niet herdacht mag worden. In Afghanistan zijn bijvoorbeeld ook veel soldaten gesneuveld. Ik vind het logisch dat deze ook geëerd worden op 4 mei.’ / Sebastiaan Vlamings