ANALYSE De Nieuwe Universiteit Nijmegen (DNUN) liet vandaag voor het eerst publiekelijk van zich horen. Vijf redenen waarom de nieuwe organisatie in de Waalstad geen lang leven lijkt beschoren.

#1 De Nieuwe Universiteit Nijmegen mist inhoud
Het begon zo mooi. Vijftien Nijmeegse studenten vertrokken naar het Maagdenhuis in Amsterdam. Gevoed door idealisme kwamen zij verenigd terug. Meer democratie moest er komen, ook op de Radboud Universiteit. Al gauw kwam er een Facebookpagina, een Twitteraccount en journalisten meldden zich massaal. Ruim veertig studenten en een paar docenten waren aanwezig bij de eerste vergadering van De Nieuwe Universiteit Nijmegen (DNUN) op maandag. De meesten zagen elkaar voor het eerst. Het eerste probleem werd al snel duidelijk: zoveel mensen, zoveel meningen. Alleen al over de structuur van de vergadering werd twee uur vergaderd. Belangrijkste vraag leek: ‘Hoe bedienen we de media’? Beter zou zijn geweest: ‘Hoe maken we onze inhoudelijke punten zo sterk dat de media niet om ons heen kunnen?’

De groep potentiële actievoerders slonk snel. De gewenste inhoudelijke argumenten kwamen niet van de grond. Landelijk was ‘medezeggenschap’ een discussiepunt, maar in Nijmegen wisten de kritische studenten nauwelijks hoe die op de Radboud Universiteit was geregeld. Vergeten in te lezen. Intussen rommelde het onderling, een aantal kon zich niet meer vinden in DNUN en vertrok. DNUN-woordvoerder Matthias van Trigt toonde zich een goed (en dapper) spreker tijdens het Actualiteitencollege vanmiddag, maar het gebrek aan inhoudelijke argumenten maakte dat hij niet kon overtuigen.

#2 Er werden geen allianties gesloten
DNUN had aansluiting kunnen zoeken bij bestaande (georganiseerde) kritische stromingen als Science in Transition (SiT) of H.NU, maar kon of wilde deze samenwerking niet aangaan. Een afgevaardigde van Science in Transition kwam naar de eerste vergadering op maandag en deed een handreiking. Hij kon rekenen op een enigszins arrogante houding van enkele studenten. SiT had tot nu toe enkel gesproken, de studenten gingen iets doen. AKKU zocht toenadering, maar kreeg het verwijt de bezetting in Amsterdam niet te hebben gesteund. Ook met de vakbond voor de Wetenschap (VAWO) wiens voorzitter nota bene aan de Radboud Universiteit werkt, kwam geen gesprek op gang. De publicatiedruk, de tijdelijke aanstellingen, de stemverhoudingen, de onderzoeksgelden, de samenwerking met het bedrijfsleven, alle problemen die DNUN aankaart, zijn al eerder door anderen geformuleerd. Van die kennis had DNUN kunnen profiteren, de goodwill bij de bestaande clubs was er. Maar de kracht van de alliantie werd niet benut.

#3 De lont in het kruitvat ontbreekt
Waarom wordt het Erasmusgebouw geen Maagdenhuis? Dit bestuursgebouw van Amsterdam dankt zijn magische klank aan de bezetting eind jaren zestig, iets wat historisch gezien wel een kanttekening verdient: het waren in dat jaar – jawel – de universiteiten van Tilburg (Karl Marx Universiteit) en Nijmegen die als eerste tot een bezetting kwamen, het Maagdenhuis ging pas een paar weken later mee in die stroom. Het omgekeerde, een bezetting van het Erasmusgebouw in de slipstream van het Maagdenhuis, valt nu niet te verwachten, want waar is de lont in het kruitvat? Eind jaren zestig was dat het ontbreken van enige vorm van medezeggenschap voor studenten, nu bestaat die gewoon en moet er links en rechts alleen wat worden aangepast. Maar met nuances ontsteek je geen kruitvat. Wie van bezettingen houdt, kon de lont in Amsterdam gemakkelijk vinden in de bezuinigingen op de geesteswetenschappen en het lot van de kleine talenstudies. Het Nijmeegse onbehagen is dermate algemeen en op het Haagse beleid gericht, dat een herhaling van de Nijmeegse heldenrol uit 1969 er nu niet inzit.

#4 De studentenraad is hartstikke blij met het college
Misschien wel de belangrijkste aanklacht van DNUN is gericht op de beperkte stem van studenten. Als het erop aankomt, kan het college studenten buitenspel zetten. Dat weet de voorzitter van de Universitaire Studentenraad (USR) Mark Vlek de Coningh ook. Reden om als één blok achter DNUN te gaan staan? Neen. In de Nijmeegse medezeggenschap ontbreekt de acute noodzaak om de barricades te beklimmen. Sterker nog, Vlek de Coningh complimenteerde het bestuur vandaag, net als Ondernemingsraad-voorzitter Bernadette Smelik maandag deed. Het college neemt de medezeggenschap bijzonder serieus, stellen zij. En hoe zit het dan met de toezeggingen van minister Bussemaker, die studenten onder het leenstelsel meer invloed belooft? Ook de USR ziet die extra portie invloed graag komen. Maar dan wel via de geijkte paden van de medezeggenschap. Een werkgroep onderzoekt de mogelijkheden, en tot die tijd wacht de USR geduldig af.

#5 Het college van bestuur neemt DNUN niet serieus
Waarom niet? Zie de punten 1 tot en met 4. Collegevoorzitter Gerard Meijer had vandaag kunnen zeggen: ‘We waarderen de betrokkenheid van deze kritische studenten en trekken samen op.’ Echter, in werkelijkheid zei hij narrig: ‘Er zijn geen Nijmeegse issues.’ Bij het Actualiteitencollege noemde hij – terecht – dat de Radboud Universiteit niet altijd aan het lijntje van de minister loopt. Zo was Nijmegen een van de eerste universiteiten om ‘nee’ te zeggen tegen het uitbetalen van promovendi als waren het studenten. De Radboud Universiteit vindt dat promovendi werknemers zijn, met alle daarbij behorende rechten. Meijer leek geïrriteerd over de leden van De Nieuwe Universiteit, die er niet in slaagden concreet te maken wat ze nu precies wilden zien van het Nijmeegse college. Matthias van Trigt, voorman van DNUN, zei na afloop dat hij van het bestuur een verklaring eiste waarin staat dat het DNUN steunt en eveneens tegen het rendementsdenken is. Die verklaring moet naar Den Haag. Meijer zei ‘een zo open statement nooit te zullen onderschrijven’ en vroeg zich verontwaardigd af wat hij moest met een dergelijke open deur.

De collegevoorzitter wil concrete problemen aanpakken. Zo wil hij dat Den Haag het bedrag dat de universiteit per student krijgt, verhoogt. Op het punt dat Floor Albers van der Linden namens AKKU opwierp – de stemverhouding in de medezeggenschap is nog altijd 60-40 in het nadeel van studenten en zou 50-50 moeten zijn – ging hij nauwelijks in. Hij gaf slechts aan dat er in zijn tijd als voorzitter nog nooit een stemming was geweest en het probleem dus niet leeft. Had het college DNUN deze week serieus genomen, dan was Woensdag Actiedag wellicht het moment geweest om de stemverhoudingen recht te trekken. College en studenten versterken elkaar op deze manier niet, laat staan dat ze elkaar steunen en een gezamenlijke vuist maken richting Den Haag. / redactie Vox

Vanavond debatteert DNUN om 20.00 uur in het Auditorium van de HAN aan de Kapittelweg.