Op wedstrijddagen van het Nederlands elftal blikt Vox vooruit met een onderzoeker die zich op één of andere manier bezighoudt met sportwetenschap. Vandaag: sportfilosoof Ron Welters, die zich verbaast over het kuddegedrag van de Oranjefans. ‘Een zekere waakzaamheid is op zijn plek.’ Voorafgaand aan het gesprek dat leidde tot deze tekst, mailt Ron Welters een lang citaat van de cultuurfilosoof Johan Huizinga. In zijn boek Homo ludens (de spelende mens) betoogt hij dat spel overal in onze cultuur is terug te vinden: van politiek tot kunst. Dat geeft niet, zolang dat niet doorslaat naar kinderachtigheid. Zodra dat de overhand krijgt, wordt het vervelend – aldus Huizinga. Welters: ‘En dat idee is natuurlijk één op één toe te passen op het hele gedoe rondom het Nederlands elftal.’

‘Het wordt steeds extremer’, zegt hij. ‘In de jaren tachtig was het in geen enkel studentenhoofd opgekomen om je helemaal oranje uit te dossen en met zijn allen op een plein te gaan staan. Nu zie je hele colonnes van mensen die in dezelfde kleur optrekken. Hoe onschuldig dat ook is, het blijft een uitsluitingsmechanisme omdat je andersdenkenden buitensluit. Normaal gesproken propageert men diversiteit in de samenleving, maar bij voetbal is dit excluderende denken ineens weer normaal. Een zekere waakzaamheid is daarbij op zijn plek.’

Welters is zich ervan bewust dat hij geen feestnummer is waar mensen graag voetbal mee kijken. ‘Ik ben volledig neutraal. Ik heb eigenlijk niets met het Nederlands elftal. Dat komt denk ik deels door het hele circus dat we eromheen bouwen. Of door het eeuwige gedoe over de Hollandse School. Mochten ze er de volgende ronde uitvliegen, dan laat mij dat volledig koud. Ik ben sowieso van het stoïcijnse als ik naar sport kijk. Dat hebben niet veel mensen met sport, en zeker niet met het Nederlands elftal.’ En wat als Oranje onverhoopt toch de titel pakt? ‘Dat zal een kort moment van collectief gevoel opleveren. Maar dat ebt ook vanzelf weer weg.’ / Tim van Ham