Comfortabele schoenen, zeiljacks voor de mannen en driehoekige leren rugzakjes voor de vrouwen. Ongeveer driehonderd senioren zijn maandagmiddag afgekomen op de rondleiding ter ere van het RU-lustrum.

                Ruim op tijd vulde de Academiezaal zich vandaag met oud-medewerkers van de universiteit. Sommigen net gepensioneerd, sommige duidelijk al heel wat jaren. Maar allemaal Radboudianen, zoals Kortmann het in zijn openingsspeech verwoordt: ‘Want eens een Radboudiaan, altijd een Radboudiaan.’

Actie Na een kort welkom in de Academiezaal is het tijd om de benen te strekken. In groepen verspreiden de senioren zich over verschillende delen van de campus. Ruim twintig mensen stappen in het zonnetreintje op weg naar het Astrofysicalab in het Huygensgebouw. Twee promovendi worden nog net enkele minuten van tevoren opgetrommeld om de senioren meer te vertellen over de sterren en hemellichamen. Het verloopt een beetje rommelig, en daar ergeren sommigen zich aan. Gelukkig is nog niet iedere collega met pensioen: ‘Ik ken nog wel iemand die hier werkt, die ga ik hier toch eens op aanspreken’,  moppert een van de mannen. Na een korte onderbreking, komt het gezelschap aan bij de telescoop waar promovendus Pim meteen verwarring veroorzaakt door zich voor te stellen als PhD-student. ‘Wat is dat, een PhD?’ vraagt een vrouw nieuwsgierig. Na een korte uitleg (gewoon de Engelse term voor promovendus) is een ‘oooooohhhh, zeg dat dan’ te horen. Schoolreisje Na de teleurstelling over de mededeling dat de koepel niet opengaat en ze de telescoop dus niet in werking zullen zien, barsten de vragen los. ‘Waarom is onderzoek naar de sterren nou eigenlijk nodig’ en ‘waarom zit sterrenkunde bij scheikunde’? Geduldig geeft Pim antwoorden op alle vragen. Een enkeling staart naar buiten, een vrouw doet langzaam haar ogen dicht en een groepje mannen maakt ondertussen grapjes en keuvelt er zachtjes op los. Het geheel lijkt op een schoolreisje, met het brave meisje van de klas die vragen stelt, de dromer die steeds naar buiten kijkt en een groepje kwajongens die stiekem niet opletten. Hierna gaat het gezelschap nog even naar het Sportcafé om na te borrelen. Of misschien drinken ze dan, net zoals vroeger tijdens het schoolreisje, wel een glaasje prik./ Jolene Meijerink