Vanmiddag werd de Roze Week op de campus afgesloten met een discussie. De gespreksstof varieerde van het al dan niet aangifte doen na homodiscriminatie tot de vrouw met de baard en Gerard Joling. Het heetste hangijzer: hoe ga je om met homohaat en -geweld?

Robert van den Brink, recherchekundige in opleiding en ‘al 44 jaar homo’, begint de middag met een persoonlijk verhaal. ‘Ik liep in een mooi deel van Utrecht hand in hand met mijn date. Het was heel leuk geweest, tot we een uit de kluiten gewassen kerel tegenkwamen. Terwijl ik van hem een schouderduw kreeg, riep hij: “Vuile homo’s!” Ik wist niet goed hoe ik moest reageren, terwijl ik toch een politieagent ben. We zijn zonder iets terug te zeggen doorgelopen. Later had ik daar spijt van.’

Het opent de vloer voor de grofweg dertig aanwezigen (waarvan verreweg de meeste ook homoseksueel zijn) die in de Rode Laars aanwezig zijn. Hoe zouden zij reageren? Een eenduidig antwoord blijft uit. ‘Mij gevoel zegt dat het beter is om door te lopen, terwijl je verstand er iets van zou willen zeggen’, zegt iemand. Anderen zijn bang dat woorden escaleren tot fysiek geweld. Hoofdagent Gina Diepenbroek: ‘Maar misschien kan het ook geen kwaad om ergens een grens te trekken.’

Er worden vooral ervaringen gedeeld en vragen opgeworpen. Echte antwoorden leveren de discussies niet op. Behalve bij één issue: de aanwezigen geven aan dat ze na een belediging op straat geen zin hebben om aangifte te doen. En dat is verkeerd, vertellen Diepenbroek en Van den Brink. ‘Natuurlijk is de kans klein dat we de dader of daders pakken. Maar zo kunnen we beter in kaart brengen in welke steden of wijken dit meer speelt dan in anderen. En daar kunnen we wel degelijk iets aan doen.’ /Tim van Ham

De lezing werd verzorgd door twee agenten van Roze in Blauw, een speciale afdeling van de politie die zich met homogerelateerde vraagstukken bezighoudt.